14 augustus 2009

Hi there,

Onze grootste vrees van gisteren blijkt waar te zijn, Sven is vandaag niet beter. We zullen zo snel mogelijk proberen Death Valley uit te rijden, en hopelijk gaat het dan beter. Furnace Creek ligt ongeveer in de helft van de vallei dus we gaan gewoon verder rijden maar zullen nergens stoppen voor sightseeing, een doodzonde maar hoe sneller we hieruit zijn hoe beter.
Terwijl Rik en Gerda uitchecken zie ik nog even de kans om een paar foto’s te maken. Een coyote loopt aan de overkant van de weg en 5 arenden cirkelen boven ons hoofd, al een geluk geen gieren anders zou ik het voor een slecht teken hebben aanzien !

Onderweg blijken al snel 2 dingen:
1. het gaat helemaal niet goed met Sven, we moeten meerdere malen stoppen, hij kan niet echt zeggen wat hij heeft, hij heeft heel veel dorst en is ongelooflijk draaierig (goedkoop zat zeggen we met een lach)
2. Furnace creek ligt wel in de helft, maar de 2e helft van de weg is een zeer lastige weg. Heel veel stijgingen en dalingen (van 300m tot 1200m, en alles wat ertussen zit en op en neer¸en op en neer). Enorm veel bochten en haarspeldbochten, op vele plaatsen mag je maar 25 mile = 40 km

We doen dus zeer lang over de 98 mile naar Olancha,het eerste dorp buiten de vallei. Ik kan je verzekeren met een zieke in de auto, wetende dat je gsm niet werkt dat er dus niet snel hulp kan komen, is dat niet aangenaam.

We beslissen onderweg dan ook dat we eens we uit de vallei zijn, een dokter gaan zoeken. De toestand van Sven verbetert niet, het wordt steeds erger en erger. Op gegeven momenten kan hij bijna niet meer praten.

Rond 13u Olancha aangekomen (eindelijk !!!!) stoppen we bij het eerste beste tankstation om te vragen waar we een dokter kunnen vinden. Blijkt dat dat hier zo simpel nog niet is. Hier heb je niet zo maar dokters met spreekuren (laat staan dat ze naar je toe komen). We moeten naar het hospitaal 22mile verderop (natuurlijk in de tegengestelde richting dan dat we heen moeten, zul je altijd zien) in Lone Pine.

Als we daarheen willen vertrekken, valt Sven bijna flauw, hij haalt het niet meer tot het ziekenhuis. Ik vlug naar binnen en 911 laten bellen. Nu ‘fast’ en ‘emergency’ staat blijkbaar niet in het woordenboek Engels- Pakistaans van mevrouw ‘Tankstation’.Tot 3x toe vraagt ze of ik nu écht zelf geen gsm heb om mee te bellen (heeft dus nog geen ontvangst na Death Valley) en wat er dan wel zo dringend kan zijn. Al een geluk neemt een andere mevrouw daar over en belt 911. Die zijn verrassend snel ter plaatse (naar mijn mening binnen de 2 minuten). Na een snelle check (bloeddruk, hartslag, bloedsuikerspiegel,…) blijkt dat er niets ‘lifethreathening’ aan de hand is, maar hij moet wel mee voor een volledige check want dat er iets aan de hand is,is wel duidelijk.

Na wat gesjoemel met de brancard (Sven natuurlijk te lang om er goed op te passen…) zie ik dat er ondertussen buiten al 5 auto’s van hulpdiensten staan. 1. auto van de dokter die eerst ter plaatse is
2.ziekenwagen
3. auto van de sherrif
4. auto van de firedepartement
5. een brandweerwagen met slang en al !!!
Na vele onderzoeken en labtests blijkt dat Sven lijdt aan Vertigo (is dus niet alleen een liedje van U2).Ik heb het even gegoogeld :

duizeligheid (vertigo)
Instabiliteit van het lichaam met gevoel van lichtheid of draaierigheid in het hoofd ( = draaiduizeligheid), neiging tot vallen of flauwvallen, misselijkheid (= nausea), zweten (= transpiratie) en braken (= emesis). Duizeligheid is het gevolg van ruimtelijke desoriëntatie t.g.v. een stoornis in het evenwichtsorgaan (= vestibulaire systeem) en/of het gezichtsvermogen (= visuele stoornis). Duizeligheid treedt meestal op in aanvallen (= acuut), maar kan ook constant aanwezig zijn (= chronisch).

Hij heeft vocht achter zijn binnenoor.Hij heeft daar waarschijnlijk een ontsteking omdat daar ook je evenwichtsorgaan ligt,brengt dit de vertigo teweeg. Dat is natuurlijk nefast als je in de bergen rijdt.Gelukkig bestaan er medicijnen voor. De dokter verwacht dat het binnen 2 dagen al veel beter moet zijn.

Om 15u30 en 681$ lichter,(de rekening van de ziekenwagen komt apart!), komen we uit het ziekenhuis.

We besluiten onze reis vandaag toch verder te zetten en Sven neemt,zei het duizelig plaats achteraan in de auto (passagierstoel is volgens de dokter, na de bestuurderstoel uiteraard, de slechtste plaats, dat weten we dan ook weeral).

Om 21u komen we dan in Visalia aan en na 2 pilletjes voelt ook Sven zich stilaan beter. Hopelijk voelt hij zich morgen goed want dan gaan we normaal naar Sequoia National Parc.

We shall see, ….

Groetjes van de reporter, verpleegster, chauffeur (gedeelde taak met bompa Kikker) van dienst,
Gwendy