20 augustus 2009
Hello again ,
Vandaag rijden we van Morro Bay naar Los Angeles , de City of Angels .
Het blijkt nog een lange dag te worden en we plannen stops in te Santa Barbara en Malibu . Santa Barbara bereiken we zonder problemen en hier eten we onze lunch in het Seashore Park . We besluiten verder te rijden naar Malibu , maar hier loopt het mis … We rijden op highway 101 en voor de eerste keer rijden we verkeerd . We missen de afslag en een half uurtje later bereiken we de suburbs van LA . Het is hier echt druk en we rijden van de ene traffic jam in de andere .
Onderweg hadden we al besloten om eerst naar Dodgerstadium te rijden om kaartjes te bemachtigen voor de wedstrijd van die avond tussen de LA Dodgers en de Chicago Cubs . Rond 15u00 bereiken we Dodgerstadium en beginnen aan te schuiven in de rij voor kaartjes . Ik hoor voor ons al verschillende keren zeggen dat ze sold out zijn voor deze avond , maar toch volharden we . Als het onze beurt is , vraag ik naar 5 kaartjes en de verkoper zegt : “ Sorry sir , we’re sold out for everything under 30 dollars . “ We vragen naar de kaartjes van 75 dollar in de infield loge boxes en … jawel hoor , 5 zitjes naast elkaar aan de 3rd base side . Manny , here we come .
Nadat we onze kaartjes hebben , besluiten we snel naar ons hotel te gaan en in te checken , om dan onmiddellijk terug naar het Stadion te gaan . Makkelijker gezegd dan gedaan in LA . Na een uurtje bereiken we ons hotel in Beverly Hills , The Palomar . Onze eerste indruk is weer geweldig en het blijkt dat je via booking.com , soms echte koopjes kan doen . Weer een 5 sterren hotel met Valet parking , bellboys , etc… We laten al onze bagage snel naar de kamer brengen en onze eerste indruk van de kamer is geweldig . Echt een luxe hotel en in onze kamer liggen zelfs badjassen en dergelijke .
Rond 17u00 kunnen we vertrekken richting Dodgerstadium . Ik vraag nog snel directions bij onze hotellobby en hier vertellen ze ons dat het wel een uurtje kan duren rond dit uur . We vertrekken en struggelen ons door het verkeer richting stadium . Na veel gestress komen we om 18u30 aan en we haasten ons naar onze zitjes . Onze zitjes zijn ongeveer op dezelfde hoogte als in Oakland . We zitten dus redelijk goed . We installeren ons met onze hotdogs , sodas en Beers en beginnen te kijken .
Ook hier is weer veel sfeer in het stadium dat echt goed vol zit . Starting pitchers zijn niet van een superkwaliteit , maar natuurlijk wel goed . Het blijven Majorleagers tenslotte . Jeff Weaver start voor de Dodgers en Tom Gorzelanny voor de Cubs . Het is een spannende wedstrijd . Tot in de 6de inning is het 2 – 2 . Dan komt Russel Martin aan bat voor de Dodgers en … jawel Grand Slam en eigenlijk was de ballgame toen beslist .
Opmerkelijk deze wedstrijd is de ‘ Manny Show ‘ . Ramirez is heel de wedstrijd net alleen bezig met de fans en zichzelf , maar als het erop aan komt , is hij er wel . Slaat 2 uit 3 en maakt een bangelijke vangbal in linksveld .
Op deze wedstrijd weinig Cubfans en diegenen dat er toch zijn worden hard uitgejouwd . Wij waren dus Dodgersfans . Wederom was het zalig om sterren zoals Ramirez , Lee , Bradley , Martin , Furcal en dergelijken aan het werk te zien .
De wedstrijd bloedt stilaan dood en de eindstand is 7 – 2 voor de Dodgers . Na een leuke avond wagen we ons aan het verkeer in LA . We rijden iets beter ( nog niet helemaal juist ) naar ons hotel en komen hier om middernacht weer aan . Gelukkig was Zane in de auto al in slaap gevallen , want de vermoeidheid van deze reis , begint stilaan bij iedereen toe te slaan .
Dit zal waarschijnlijk niet beteren want morgen is het Universal Studios !
Sven
zaterdag 22 augustus 2009
19 augustus 2009
Hoi hoi,
Vandaag vroeg opgestaan want we hebben een hele trip voor de boeg. We rijden vandaag van San Francisco naar Morro Bay. Dat is een heel eind rijden maar dat is niet zo erg want het is langs de mooiste weg van heel Amerika, Highway 1. Deze weg slingert heel de tijd langs de kust van de Stille Oceaan. Dus hele mooie uitzichten onderweg. We speuren heel de tijd de zee af om te zien of we geen walvissen of orka’s zien want die zitten hier, maar spijtig genoeg zijn er geen te bekennen.
In Cambria houden we wel even halt om de zee-olifanten te bewonderen die hier op het strand liggen. Ze komen blijkbaar maar één maal per jaar aan land om te paren, de rest brengen ze, individueel in het water door.
We logeren in Morro Bay in Motel 6 en zullen morgen onze reis verderzetten naar ‘The city of Angels’, LA.
Vele knuffels aan de thuisblijvers,
Gwendy
Hoi hoi,
Vandaag vroeg opgestaan want we hebben een hele trip voor de boeg. We rijden vandaag van San Francisco naar Morro Bay. Dat is een heel eind rijden maar dat is niet zo erg want het is langs de mooiste weg van heel Amerika, Highway 1. Deze weg slingert heel de tijd langs de kust van de Stille Oceaan. Dus hele mooie uitzichten onderweg. We speuren heel de tijd de zee af om te zien of we geen walvissen of orka’s zien want die zitten hier, maar spijtig genoeg zijn er geen te bekennen.
In Cambria houden we wel even halt om de zee-olifanten te bewonderen die hier op het strand liggen. Ze komen blijkbaar maar één maal per jaar aan land om te paren, de rest brengen ze, individueel in het water door.
We logeren in Morro Bay in Motel 6 en zullen morgen onze reis verderzetten naar ‘The city of Angels’, LA.
Vele knuffels aan de thuisblijvers,
Gwendy
18 augustus 2009
Hoi iedereen,
Vandaag hebben we nog een hele dag San Fran op het menu staan. Na wat opzoekwerk hebben we de Painted Sisters, de huizen die we gisteren niet vonden, toch kunnen lokaliseren . Ze liggen aan Alamo Square op Steiner. In San Francisco waren heel veel Victoriaanse huizen, vele daarvan zijn vergaan in een zware aardbeving en de daaropvolgende brand in 1906. In deze buurt zijn er nog vele huizen bewaard gebleven of goed gerestaureerd. De painted sisters zijn de mooiste exemplaren hiervan. Voor degenen die vroeger naar Full House keken, het huis dat waarin ze wonen is één ervan. Ze liggen aan een gezellig pleintje/parkje met speeltuin. Hier komen vele mensen van de buurt met hun hond want hier mogen de honden nog loslopen (er zijn dus tòch nog plaatsen op de wereld!!). Je kan hier mooie foto’s trekken want achter de painted sisters zie je de skyline van Frisco opduiken.
Onze weg naar Presidio zetten we verder via San Francisco-beach. Hier vangen we een eerste glimp van ‘The Pacific’, de Stille Oceaan. Spijtig genoeg is het vandaag te koud (14° C) om erin te zwemmen. Maar dat is zonder Zane gerekend. Bompa en Zane gaan de Oceaan eens van wat dichter bekijken . Oeioei er komt een golf dichterbij , ze maken zich snel uit de voeten. Blijkbaar is het natte zand hier wel glad wat Zane valt ‘platachteroveropzijnebuik’ de zee in. Al een geluk dat mama steeds reservekledij bij heeft.
Fishermans Wharf is ons gisteren zo goed bevallen dat we besluiten om ook vandaag hier te lunchen. We nemen aan een kraampje een soort vissoep die in een grote pistolet wordt geserveerd. Lekkerrrrrrrr !!
Hierna gaan we even terug naar ons hotel om wat warmere kledij aan te trekken (de reservekledij bestaat namelijk uit een short) want vanavond staat de baseballwedstrijd Oakland Athletics - New York Yankees op het programma, en dat kan wel koud worden.
Rond 15u begeven we ons dan richting Oakland om hier nog even wat sightseeing te doen en dan tegen 17u30 naar het veld te gaan dan kunnen we de opwarming nog zien.
Ik zou hier graag wat intelligente baseballcommentaar geven over de wedstrijd, maar ik kan dat maar beter overlaten aan de kenners. Dus over naar Sven……
Rond 18u00 komen we aan bij het Oakland Alameda County Colliseum aka McCaffy Colliseum . Hier kunnen we nog eventjes een glimps opvatten van de batting practice van de Yankees . We zien nog sterren als Teixeira , Cabrera ( Melky ) en Cano slaan . Na de BP van New York gaan we snel iets halen om te eten want de infield-outfield van beide ploegen willen we niet missen . Snel dat eten halen is niet gelukt , maar niet getreurd … geen van beide ploegen waagt zich aan een IF-OF .
Na het volkslied door een voor ons onbekende ‘ster’ , begint de wedstrijd om 19u05 . Pitchers van dienst zijn Mazzaro voor Oakland , een rookie en voor de Yankees krijgen we een topppertje , nl. CC Sabathia . De Yankees spelen met een line up vol sterren en het is wel cool om de superstars zoals A-Rod , Teix , Possada , Jeter en co eens live te zien spelen . Spelers van Oakland zijn iets minder bekend , maar toch speelt er één Nomar Garciaparra 1ste base .
Wat ik verwachtte , komt uit en Sabathia gooit een sterke wedstrijd en de 2 runs dat hij tegen krijgt , komen op het bord door 2 solo shots ( Suzuki en Everidge ) . Yankees slagen als team zeer goed en slagen in totaal 12 hits , een hoop BB’s en 4 ( vier ) errors voor de A’s , goed voor 7 Yankeeruns . Eindstand dus 7 – 2 voor de Yanks en hoewel ik geen echte Yankeefan ben , heb ik toch genoten van de atmosfeer die rond de Bronx Bombers hangt .
Opmerkelijk is ook nog het aantal Yankeefans dat in de tribunes in Oakland zitten . Er is zowaar een soort haatsfeer op te snuiven in het stadion en dat heb ik bij een major league wedstrijd nog nooit meegemaakt .
De wedstrijd is gedaan rond 22u15 en na vele files , komen we rond middernacht terug in ons hotel .
Groetjes van de beide reporters en Zane .
Hoi iedereen,
Vandaag hebben we nog een hele dag San Fran op het menu staan. Na wat opzoekwerk hebben we de Painted Sisters, de huizen die we gisteren niet vonden, toch kunnen lokaliseren . Ze liggen aan Alamo Square op Steiner. In San Francisco waren heel veel Victoriaanse huizen, vele daarvan zijn vergaan in een zware aardbeving en de daaropvolgende brand in 1906. In deze buurt zijn er nog vele huizen bewaard gebleven of goed gerestaureerd. De painted sisters zijn de mooiste exemplaren hiervan. Voor degenen die vroeger naar Full House keken, het huis dat waarin ze wonen is één ervan. Ze liggen aan een gezellig pleintje/parkje met speeltuin. Hier komen vele mensen van de buurt met hun hond want hier mogen de honden nog loslopen (er zijn dus tòch nog plaatsen op de wereld!!). Je kan hier mooie foto’s trekken want achter de painted sisters zie je de skyline van Frisco opduiken.
Onze weg naar Presidio zetten we verder via San Francisco-beach. Hier vangen we een eerste glimp van ‘The Pacific’, de Stille Oceaan. Spijtig genoeg is het vandaag te koud (14° C) om erin te zwemmen. Maar dat is zonder Zane gerekend. Bompa en Zane gaan de Oceaan eens van wat dichter bekijken . Oeioei er komt een golf dichterbij , ze maken zich snel uit de voeten. Blijkbaar is het natte zand hier wel glad wat Zane valt ‘platachteroveropzijnebuik’ de zee in. Al een geluk dat mama steeds reservekledij bij heeft.
Fishermans Wharf is ons gisteren zo goed bevallen dat we besluiten om ook vandaag hier te lunchen. We nemen aan een kraampje een soort vissoep die in een grote pistolet wordt geserveerd. Lekkerrrrrrrr !!
Hierna gaan we even terug naar ons hotel om wat warmere kledij aan te trekken (de reservekledij bestaat namelijk uit een short) want vanavond staat de baseballwedstrijd Oakland Athletics - New York Yankees op het programma, en dat kan wel koud worden.
Rond 15u begeven we ons dan richting Oakland om hier nog even wat sightseeing te doen en dan tegen 17u30 naar het veld te gaan dan kunnen we de opwarming nog zien.
Ik zou hier graag wat intelligente baseballcommentaar geven over de wedstrijd, maar ik kan dat maar beter overlaten aan de kenners. Dus over naar Sven……
Rond 18u00 komen we aan bij het Oakland Alameda County Colliseum aka McCaffy Colliseum . Hier kunnen we nog eventjes een glimps opvatten van de batting practice van de Yankees . We zien nog sterren als Teixeira , Cabrera ( Melky ) en Cano slaan . Na de BP van New York gaan we snel iets halen om te eten want de infield-outfield van beide ploegen willen we niet missen . Snel dat eten halen is niet gelukt , maar niet getreurd … geen van beide ploegen waagt zich aan een IF-OF .
Na het volkslied door een voor ons onbekende ‘ster’ , begint de wedstrijd om 19u05 . Pitchers van dienst zijn Mazzaro voor Oakland , een rookie en voor de Yankees krijgen we een topppertje , nl. CC Sabathia . De Yankees spelen met een line up vol sterren en het is wel cool om de superstars zoals A-Rod , Teix , Possada , Jeter en co eens live te zien spelen . Spelers van Oakland zijn iets minder bekend , maar toch speelt er één Nomar Garciaparra 1ste base .
Wat ik verwachtte , komt uit en Sabathia gooit een sterke wedstrijd en de 2 runs dat hij tegen krijgt , komen op het bord door 2 solo shots ( Suzuki en Everidge ) . Yankees slagen als team zeer goed en slagen in totaal 12 hits , een hoop BB’s en 4 ( vier ) errors voor de A’s , goed voor 7 Yankeeruns . Eindstand dus 7 – 2 voor de Yanks en hoewel ik geen echte Yankeefan ben , heb ik toch genoten van de atmosfeer die rond de Bronx Bombers hangt .
Opmerkelijk is ook nog het aantal Yankeefans dat in de tribunes in Oakland zitten . Er is zowaar een soort haatsfeer op te snuiven in het stadion en dat heb ik bij een major league wedstrijd nog nooit meegemaakt .
De wedstrijd is gedaan rond 22u15 en na vele files , komen we rond middernacht terug in ons hotel .
Groetjes van de beide reporters en Zane .
dinsdag 18 augustus 2009
17 augustus 2009
Dag volgers ,
Onze eerste volle dag in San Francisco hadden we toch een beetje anders voorgesteld … Nadat we ontbeten hadden op de kamer van bomma en bompa gingen we naar beneden om onze auto op te eisen bij de Valet-parking . Ik gaf mijn kaartje af en na een 5tal minuten werd onze auto voorgereden . We stapten in en ik zag een lichtje branden op het dashboard . Ik wist totaal niet wat het was en een handleiding was niet direct te vinden . Ik maakte me verder niet echt zorgen en we vertrokken richting Golden Gate Bridge .
Na een kwartiertje bereikten we golden gate en we reden over de brug . Probleem was wel dat we niet echt mooie foto’s konden maken vanwege de dichte mist/wolken . Morgen gaan we misschien terug als het weer wat meer open is . We reden over de brug en ik voelde wel dat de wagen niet zo soepel reed , maar maakte me niet echt zorgen . Net over de brug is er een mooi ‘Vistapoint’ en hier reden we dan ook op en parkeerden de wagen .
Toen we uitstapten , zag ik direct wat heel de tijd het probleem was met onze wagen … we hadden een platte band om niet te zeggen dat we geen band meer hadden . Na eventjes crisisberaad gehouden te hebben , ging ik met bompa kikker op zoek naar een oplossing terwijl Gwendy , bomma en Zane de brug verder gingen verkennen . We zagen een wagen staan van Traffic Control en vroegen aan de bestuurder of hij iemand kon laten komen . Normaal is een band vervangen een fluitje van een cent , maar met een Amerikaanse rental car is het toch iets moeilijker . Waar zit de reserveband ? Hoe krijgen we hem eruit ? Hoe krijgen we die erop ? Allemaal vragen waarop we een antwoord moesten vinden . Met de hulp van de opgeroepen depanneur was het iets simpeler en na een half uurtje stond onze spare tire erop . We vroegen de man wat het ons kostte en hij antwoordde : ‘ a tip will do ‘ . We gaven hem dus 20 dollar en besloten om alamo , het verhuurbedrijf te contacteren .
We belden een paar keer naar Alamo en werden altijd doorverbonden en onze GSM was bijna leeg . Ik wist van één van mijn vorige trips dat er downtown San Francisco een Alamo was en we besloten om deze te zoeken . We reden richting hotel en opeens riep bompa kikker : ‘ Ier ist ! . ‘ Met een duizendste geluk vonden we Alamo . We reden naar beneden , legden ons probleem uit en na een mum van tijd , reden we buiten met een andere wagen . Geen probleem om even te wisselen en bovenop dit alles , hadden we terug een volle benzinetank .
Na dit avontuur was het al 13u00 en we besloten om naar Fishermans Wharf te gaan . Dit is een leuke buurt naast het water met tal van attracties en eetstandjes . We aten hier een snelle snack zijnde gebakken vis ( mosselen , calamares , krab ) en broodjes krabsla . Ook deden we de talloze winkeltjes aan . Hierna gingen we naar Pier 39 om de honderden! Zeeleeuwen te zien . Dit vonden we echt wel gaaf .
Na Fishermans Wharf reden we nog voorbij AT&T Park , home of the San Francisco Giants en vervolgens reden we naar Lombard Street . Dit is de bochtigste weg ter wereld . Op een afstand van ongeveer 100 meter moet je hier 10 bochten nemen en dit om de steilheid van de straat weg te nemen . Echt leuk om eens mee te maken .
Gwendy wou daarna nog naar de typische Victoriaanse huizen gaan kijken , maar die hebben we niet gevonden . Hopelijk morgen beter .
Voor diner , besloten we om over ons hotel te gaan . Dit bleek een redelijk chique restaurant en hier hebben we dan ook zeer goed gegeten ( en gedronken ) .
Om 23u00 kruipen we onder de wol .
Programma van morgen zijn de Coittower , de Victoriaanse huizen , Golden Gate ( hopelijk in de zon en zonder flat tire ) en om 17u00 willen we richting Oakland . We hebben kaartjes voor de wedstrijd Oakland A’s – New York Yankees om 19u00 en hier kijken vooral de heren erg naar uit .
Bye bye
Sven , Gwen , Zane , bomma en bompa kikker .
Dag volgers ,
Onze eerste volle dag in San Francisco hadden we toch een beetje anders voorgesteld … Nadat we ontbeten hadden op de kamer van bomma en bompa gingen we naar beneden om onze auto op te eisen bij de Valet-parking . Ik gaf mijn kaartje af en na een 5tal minuten werd onze auto voorgereden . We stapten in en ik zag een lichtje branden op het dashboard . Ik wist totaal niet wat het was en een handleiding was niet direct te vinden . Ik maakte me verder niet echt zorgen en we vertrokken richting Golden Gate Bridge .
Na een kwartiertje bereikten we golden gate en we reden over de brug . Probleem was wel dat we niet echt mooie foto’s konden maken vanwege de dichte mist/wolken . Morgen gaan we misschien terug als het weer wat meer open is . We reden over de brug en ik voelde wel dat de wagen niet zo soepel reed , maar maakte me niet echt zorgen . Net over de brug is er een mooi ‘Vistapoint’ en hier reden we dan ook op en parkeerden de wagen .
Toen we uitstapten , zag ik direct wat heel de tijd het probleem was met onze wagen … we hadden een platte band om niet te zeggen dat we geen band meer hadden . Na eventjes crisisberaad gehouden te hebben , ging ik met bompa kikker op zoek naar een oplossing terwijl Gwendy , bomma en Zane de brug verder gingen verkennen . We zagen een wagen staan van Traffic Control en vroegen aan de bestuurder of hij iemand kon laten komen . Normaal is een band vervangen een fluitje van een cent , maar met een Amerikaanse rental car is het toch iets moeilijker . Waar zit de reserveband ? Hoe krijgen we hem eruit ? Hoe krijgen we die erop ? Allemaal vragen waarop we een antwoord moesten vinden . Met de hulp van de opgeroepen depanneur was het iets simpeler en na een half uurtje stond onze spare tire erop . We vroegen de man wat het ons kostte en hij antwoordde : ‘ a tip will do ‘ . We gaven hem dus 20 dollar en besloten om alamo , het verhuurbedrijf te contacteren .
We belden een paar keer naar Alamo en werden altijd doorverbonden en onze GSM was bijna leeg . Ik wist van één van mijn vorige trips dat er downtown San Francisco een Alamo was en we besloten om deze te zoeken . We reden richting hotel en opeens riep bompa kikker : ‘ Ier ist ! . ‘ Met een duizendste geluk vonden we Alamo . We reden naar beneden , legden ons probleem uit en na een mum van tijd , reden we buiten met een andere wagen . Geen probleem om even te wisselen en bovenop dit alles , hadden we terug een volle benzinetank .
Na dit avontuur was het al 13u00 en we besloten om naar Fishermans Wharf te gaan . Dit is een leuke buurt naast het water met tal van attracties en eetstandjes . We aten hier een snelle snack zijnde gebakken vis ( mosselen , calamares , krab ) en broodjes krabsla . Ook deden we de talloze winkeltjes aan . Hierna gingen we naar Pier 39 om de honderden! Zeeleeuwen te zien . Dit vonden we echt wel gaaf .
Na Fishermans Wharf reden we nog voorbij AT&T Park , home of the San Francisco Giants en vervolgens reden we naar Lombard Street . Dit is de bochtigste weg ter wereld . Op een afstand van ongeveer 100 meter moet je hier 10 bochten nemen en dit om de steilheid van de straat weg te nemen . Echt leuk om eens mee te maken .
Gwendy wou daarna nog naar de typische Victoriaanse huizen gaan kijken , maar die hebben we niet gevonden . Hopelijk morgen beter .
Voor diner , besloten we om over ons hotel te gaan . Dit bleek een redelijk chique restaurant en hier hebben we dan ook zeer goed gegeten ( en gedronken ) .
Om 23u00 kruipen we onder de wol .
Programma van morgen zijn de Coittower , de Victoriaanse huizen , Golden Gate ( hopelijk in de zon en zonder flat tire ) en om 17u00 willen we richting Oakland . We hebben kaartjes voor de wedstrijd Oakland A’s – New York Yankees om 19u00 en hier kijken vooral de heren erg naar uit .
Bye bye
Sven , Gwen , Zane , bomma en bompa kikker .
16 augustus 2009
Hello again ,
Na een paar mindere dagen , voel ik me vandaag al wel wat beter . Mijn ‘Vertigo’ is er nog altijd , maar de medicijnen doen hun werk wel . Ik heb echt wel een serieuze schrik gepakt in Death Valley , mede omdat je totaal niet weet wat je overkomt .
Vandaag staat onze rit van Visalia naar San Francisco op het programma .
We vertrekken rond 10u00 uit ons hotel en we passen onze geplande route een beetje aan . Door de bosbranden die woeden rond Fresno , willen we deze stad vermijden en beslissen eerst westwaarts te rijden om daarna de Interstate 5 te nemen richting San Fran . Dit is ons goed gelukt want we hebben geen enkele brand gezien vandaag .
Na een goede 4u00 rijden bereiken we Frisco en we rijden via de Oakland Bay Bridge San Francisco binnen . Hier hebben we een klein beetje file , maar al bij al valt het wel mee . Op onze weg naar San Francisco heeft Zane nog wel een lolly gekocht . Geen groot nieuw volgens jullie , ware het niet dat in de lekstok een echte schorpioen zit . Brrrr …
Nadat we San Francisco zijn binnen gereden , rijden we eerst voorbij Fishermans Wharf vooraleer we ons hotel gaan zoeken . Dit is geen sinecure want we hebben enkel een slecht plan waarop de straat van ons hotel ( PARC 55 ) niet op staat . Na een klein uurtje hebben we het gevonden en rijden we de oprit op .
Nu blijkt dat ons hotel echt een 5 sterren-hotel is : Auto wordt uitgeladen door Bell Boys , auto wordt weggereden door Valet-members , valiezen worden naar boven gedragen door Bellboys , er wordt 2 keer gevraagd of onze kamer voldoet . Echt dingen die we niet gewend zijn na onze Motel 6’en van hiervoor , maar daarvoor niet minder leuk .
Nadat we zijn ingechecked gaan we nog even wandelen richting Chinatown . Chinatown San Francisco bezit de grootste populatie Chinezen buiten China en dat is wel te merken . We zien hier heel veel souvenirshops en ja we gaan er ook heel veel binnen . We eten nog snel iets in een – hoe raad je het – Chinees restaurant en onze dag zit er op .
See you soon .
Sven en co .
Hello again ,
Na een paar mindere dagen , voel ik me vandaag al wel wat beter . Mijn ‘Vertigo’ is er nog altijd , maar de medicijnen doen hun werk wel . Ik heb echt wel een serieuze schrik gepakt in Death Valley , mede omdat je totaal niet weet wat je overkomt .
Vandaag staat onze rit van Visalia naar San Francisco op het programma .
We vertrekken rond 10u00 uit ons hotel en we passen onze geplande route een beetje aan . Door de bosbranden die woeden rond Fresno , willen we deze stad vermijden en beslissen eerst westwaarts te rijden om daarna de Interstate 5 te nemen richting San Fran . Dit is ons goed gelukt want we hebben geen enkele brand gezien vandaag .
Na een goede 4u00 rijden bereiken we Frisco en we rijden via de Oakland Bay Bridge San Francisco binnen . Hier hebben we een klein beetje file , maar al bij al valt het wel mee . Op onze weg naar San Francisco heeft Zane nog wel een lolly gekocht . Geen groot nieuw volgens jullie , ware het niet dat in de lekstok een echte schorpioen zit . Brrrr …
Nadat we San Francisco zijn binnen gereden , rijden we eerst voorbij Fishermans Wharf vooraleer we ons hotel gaan zoeken . Dit is geen sinecure want we hebben enkel een slecht plan waarop de straat van ons hotel ( PARC 55 ) niet op staat . Na een klein uurtje hebben we het gevonden en rijden we de oprit op .
Nu blijkt dat ons hotel echt een 5 sterren-hotel is : Auto wordt uitgeladen door Bell Boys , auto wordt weggereden door Valet-members , valiezen worden naar boven gedragen door Bellboys , er wordt 2 keer gevraagd of onze kamer voldoet . Echt dingen die we niet gewend zijn na onze Motel 6’en van hiervoor , maar daarvoor niet minder leuk .
Nadat we zijn ingechecked gaan we nog even wandelen richting Chinatown . Chinatown San Francisco bezit de grootste populatie Chinezen buiten China en dat is wel te merken . We zien hier heel veel souvenirshops en ja we gaan er ook heel veel binnen . We eten nog snel iets in een – hoe raad je het – Chinees restaurant en onze dag zit er op .
See you soon .
Sven en co .
15 augustus 2009
Hi folks,
Onze wensen zijn gisteren toch enigszins verhoord. Na een goed uitgeslapen te hebben (tot 8u30) voelt Sven zich vandaag al pakken beter. We haasten ons naar het voor Amerikaanse normen uitgebreide ontbijt. Er is geen vlees of kaas te bekennen maar wel donuts, bagels, muffins, toastbrood, yoghurt, cornflakes enzo. Er zijn ook roereieren en spek en gebakken aardappelen en een soort hamburgers (nu vraag ik je ???). Ook is er een machine waarmee je zelf wafels kan bakken.
Na een stevig ontbijt vertrekken we richting Sequoia National Park, Sven geeft het stuur nog even af en Gwendy neemt de honneurs waar. Dat is in een Amerikaanse stad toch wel een beetje aanpassen, enkelrichtingstraten, pinken niet-pinken, stops, fullstops, 4-waystops,verkeerslichten die voorbij het kruispunt staan,turn right on een redlight, …
Tijdens onze rit rijden we tussen de sinaasappelsplantages en de druivelaars. Na een rit van ongeveer een uurtje komen we aan het park aan.Als we trots onze annual national parkpass willen laten zien, krijgen we te horen dat het dit weekend gratis weekend is. Oeioei waarschijnlijk zal er dan wel veel volk zijn.
Vandaag is het moederkesdag in België en dus willen we nu even bellen naar Moesje,de Moemoe en de mama van Gwendy, het is nu al avond in België. Tot ons groot spijt is er in het nationale park geen ontvangst.Daar hadden we natuurlijk niet bij stilgestaan, in België heb je zelfs in een bos ontvangst. Maar die zijn natuurlijk niet zo immens en zo’n gsm-mast midden in Sequioa zou ook geen zicht zijn. En trouwens hoe hoog zou die mast dan moeten zijn??
Gelukkig weten we dat onze familie thuis ook onze blog volgt, dus kunnen we langs deze weg ook nog ‘Gelukkige moederkesdag’ wensen, we zijn jullie zeker niet vergeten hoor.
Sequioa National Park is een park waarin,de naam zegt het al zelf, veel Sequioa’s staan. Dit zijn de grootste bomen van de wereld, zo had ik toch altijd verstaan. Bij nader onderzoek in het foldertje van het park staat dat het echter niet de hoogste of de dikste bomen zijn, maar ze wel het meeste massa hebben. Ja zo hebben ze altijd gelijk natuurlijk. Maar hoe het ook zij, de bomen zijn immens. Je voelt je echt een dwerg. Je loopt precies in een sprookje rond. Onwerkelijk. De grootste (meeste massa,wat dan ook,….)boom van de wereld staat hier. General Sherman genaamd . Het is even een wandelingetje erheen, maar het doet deugd. Sequioa national park ligt in de bergen en ook vandaag moesten we met de auto veel stijgen (tot 2800m) en dalen en kronkelige bergweggetjes met haarspeldbochten. Dit was niet bevorderlijk voor Svens oor en bijhorende Vertigo maar het ging (mede door de medicatie) al veel beter dan in Death Valley. Zo goed zelfs dat Sven na de middag het stuur weer overneemt (of vond hij heimelijk mijn bergrij-kunsten niet toereikend ????).Het is hier ook aangenaam koel (20°C) in de schaduw van deze immense bomen, koud vinden Zane en ik eigenlijk, maar we worden voor zot afgedaan
’s Avonds eten we in een Mexicaans restaurant in Visalia, het is er heel gezellig en goedkoop, alleen spijtig dat het eten op niks trekt . Toch voldaan gaan we terug naar ons hotel. We hebben net als gisteren een kamer in het Comfort Suites hotel in Visalia. Het zijn er echt knappe kamers, met een zitkamer aan.Daarin staat ook nog een zetelbed, je kan er dus eigenlijk met 6 slapen. We hebben hier 2 TV’s, 2 telefoons, een microgolfoven, een afwasbak (naast een lavabo), een ijskast,.... Echt luxe. En beneden is er een buitenjacuzzi. Ik ga er met Zane nog even heen. Zaaaaaalig. Moe maar voldaan kruipen we onder de wol. Maar vooraleer we gaan slapen, regelen we nog tickets voor de baseballwedstrijd Oakland Athletics – Yankees van 18/8.
Morgen rijden we naar San Francisco. Hopelijk ondervinden we niet te veel hinder van de bosbranden onderweg.
Greetz,
Gwendy
Hi folks,
Onze wensen zijn gisteren toch enigszins verhoord. Na een goed uitgeslapen te hebben (tot 8u30) voelt Sven zich vandaag al pakken beter. We haasten ons naar het voor Amerikaanse normen uitgebreide ontbijt. Er is geen vlees of kaas te bekennen maar wel donuts, bagels, muffins, toastbrood, yoghurt, cornflakes enzo. Er zijn ook roereieren en spek en gebakken aardappelen en een soort hamburgers (nu vraag ik je ???). Ook is er een machine waarmee je zelf wafels kan bakken.
Na een stevig ontbijt vertrekken we richting Sequoia National Park, Sven geeft het stuur nog even af en Gwendy neemt de honneurs waar. Dat is in een Amerikaanse stad toch wel een beetje aanpassen, enkelrichtingstraten, pinken niet-pinken, stops, fullstops, 4-waystops,verkeerslichten die voorbij het kruispunt staan,turn right on een redlight, …
Tijdens onze rit rijden we tussen de sinaasappelsplantages en de druivelaars. Na een rit van ongeveer een uurtje komen we aan het park aan.Als we trots onze annual national parkpass willen laten zien, krijgen we te horen dat het dit weekend gratis weekend is. Oeioei waarschijnlijk zal er dan wel veel volk zijn.
Vandaag is het moederkesdag in België en dus willen we nu even bellen naar Moesje,de Moemoe en de mama van Gwendy, het is nu al avond in België. Tot ons groot spijt is er in het nationale park geen ontvangst.Daar hadden we natuurlijk niet bij stilgestaan, in België heb je zelfs in een bos ontvangst. Maar die zijn natuurlijk niet zo immens en zo’n gsm-mast midden in Sequioa zou ook geen zicht zijn. En trouwens hoe hoog zou die mast dan moeten zijn??
Gelukkig weten we dat onze familie thuis ook onze blog volgt, dus kunnen we langs deze weg ook nog ‘Gelukkige moederkesdag’ wensen, we zijn jullie zeker niet vergeten hoor.
Sequioa National Park is een park waarin,de naam zegt het al zelf, veel Sequioa’s staan. Dit zijn de grootste bomen van de wereld, zo had ik toch altijd verstaan. Bij nader onderzoek in het foldertje van het park staat dat het echter niet de hoogste of de dikste bomen zijn, maar ze wel het meeste massa hebben. Ja zo hebben ze altijd gelijk natuurlijk. Maar hoe het ook zij, de bomen zijn immens. Je voelt je echt een dwerg. Je loopt precies in een sprookje rond. Onwerkelijk. De grootste (meeste massa,wat dan ook,….)boom van de wereld staat hier. General Sherman genaamd . Het is even een wandelingetje erheen, maar het doet deugd. Sequioa national park ligt in de bergen en ook vandaag moesten we met de auto veel stijgen (tot 2800m) en dalen en kronkelige bergweggetjes met haarspeldbochten. Dit was niet bevorderlijk voor Svens oor en bijhorende Vertigo maar het ging (mede door de medicatie) al veel beter dan in Death Valley. Zo goed zelfs dat Sven na de middag het stuur weer overneemt (of vond hij heimelijk mijn bergrij-kunsten niet toereikend ????).Het is hier ook aangenaam koel (20°C) in de schaduw van deze immense bomen, koud vinden Zane en ik eigenlijk, maar we worden voor zot afgedaan
’s Avonds eten we in een Mexicaans restaurant in Visalia, het is er heel gezellig en goedkoop, alleen spijtig dat het eten op niks trekt . Toch voldaan gaan we terug naar ons hotel. We hebben net als gisteren een kamer in het Comfort Suites hotel in Visalia. Het zijn er echt knappe kamers, met een zitkamer aan.Daarin staat ook nog een zetelbed, je kan er dus eigenlijk met 6 slapen. We hebben hier 2 TV’s, 2 telefoons, een microgolfoven, een afwasbak (naast een lavabo), een ijskast,.... Echt luxe. En beneden is er een buitenjacuzzi. Ik ga er met Zane nog even heen. Zaaaaaalig. Moe maar voldaan kruipen we onder de wol. Maar vooraleer we gaan slapen, regelen we nog tickets voor de baseballwedstrijd Oakland Athletics – Yankees van 18/8.
Morgen rijden we naar San Francisco. Hopelijk ondervinden we niet te veel hinder van de bosbranden onderweg.
Greetz,
Gwendy
zaterdag 15 augustus 2009
14 augustus 2009
Hi there,
Onze grootste vrees van gisteren blijkt waar te zijn, Sven is vandaag niet beter. We zullen zo snel mogelijk proberen Death Valley uit te rijden, en hopelijk gaat het dan beter. Furnace Creek ligt ongeveer in de helft van de vallei dus we gaan gewoon verder rijden maar zullen nergens stoppen voor sightseeing, een doodzonde maar hoe sneller we hieruit zijn hoe beter.
Terwijl Rik en Gerda uitchecken zie ik nog even de kans om een paar foto’s te maken. Een coyote loopt aan de overkant van de weg en 5 arenden cirkelen boven ons hoofd, al een geluk geen gieren anders zou ik het voor een slecht teken hebben aanzien !
Onderweg blijken al snel 2 dingen:
1. het gaat helemaal niet goed met Sven, we moeten meerdere malen stoppen, hij kan niet echt zeggen wat hij heeft, hij heeft heel veel dorst en is ongelooflijk draaierig (goedkoop zat zeggen we met een lach)
2. Furnace creek ligt wel in de helft, maar de 2e helft van de weg is een zeer lastige weg. Heel veel stijgingen en dalingen (van 300m tot 1200m, en alles wat ertussen zit en op en neer¸en op en neer). Enorm veel bochten en haarspeldbochten, op vele plaatsen mag je maar 25 mile = 40 km
We doen dus zeer lang over de 98 mile naar Olancha,het eerste dorp buiten de vallei. Ik kan je verzekeren met een zieke in de auto, wetende dat je gsm niet werkt dat er dus niet snel hulp kan komen, is dat niet aangenaam.
We beslissen onderweg dan ook dat we eens we uit de vallei zijn, een dokter gaan zoeken. De toestand van Sven verbetert niet, het wordt steeds erger en erger. Op gegeven momenten kan hij bijna niet meer praten.
Rond 13u Olancha aangekomen (eindelijk !!!!) stoppen we bij het eerste beste tankstation om te vragen waar we een dokter kunnen vinden. Blijkt dat dat hier zo simpel nog niet is. Hier heb je niet zo maar dokters met spreekuren (laat staan dat ze naar je toe komen). We moeten naar het hospitaal 22mile verderop (natuurlijk in de tegengestelde richting dan dat we heen moeten, zul je altijd zien) in Lone Pine.
Als we daarheen willen vertrekken, valt Sven bijna flauw, hij haalt het niet meer tot het ziekenhuis. Ik vlug naar binnen en 911 laten bellen. Nu ‘fast’ en ‘emergency’ staat blijkbaar niet in het woordenboek Engels- Pakistaans van mevrouw ‘Tankstation’.Tot 3x toe vraagt ze of ik nu écht zelf geen gsm heb om mee te bellen (heeft dus nog geen ontvangst na Death Valley) en wat er dan wel zo dringend kan zijn. Al een geluk neemt een andere mevrouw daar over en belt 911. Die zijn verrassend snel ter plaatse (naar mijn mening binnen de 2 minuten). Na een snelle check (bloeddruk, hartslag, bloedsuikerspiegel,…) blijkt dat er niets ‘lifethreathening’ aan de hand is, maar hij moet wel mee voor een volledige check want dat er iets aan de hand is,is wel duidelijk.
Na wat gesjoemel met de brancard (Sven natuurlijk te lang om er goed op te passen…) zie ik dat er ondertussen buiten al 5 auto’s van hulpdiensten staan. 1. auto van de dokter die eerst ter plaatse is
2.ziekenwagen
3. auto van de sherrif
4. auto van de firedepartement
5. een brandweerwagen met slang en al !!!
Na vele onderzoeken en labtests blijkt dat Sven lijdt aan Vertigo (is dus niet alleen een liedje van U2).Ik heb het even gegoogeld :
duizeligheid (vertigo)
Instabiliteit van het lichaam met gevoel van lichtheid of draaierigheid in het hoofd ( = draaiduizeligheid), neiging tot vallen of flauwvallen, misselijkheid (= nausea), zweten (= transpiratie) en braken (= emesis). Duizeligheid is het gevolg van ruimtelijke desoriëntatie t.g.v. een stoornis in het evenwichtsorgaan (= vestibulaire systeem) en/of het gezichtsvermogen (= visuele stoornis). Duizeligheid treedt meestal op in aanvallen (= acuut), maar kan ook constant aanwezig zijn (= chronisch).
Hij heeft vocht achter zijn binnenoor.Hij heeft daar waarschijnlijk een ontsteking omdat daar ook je evenwichtsorgaan ligt,brengt dit de vertigo teweeg. Dat is natuurlijk nefast als je in de bergen rijdt.Gelukkig bestaan er medicijnen voor. De dokter verwacht dat het binnen 2 dagen al veel beter moet zijn.
Om 15u30 en 681$ lichter,(de rekening van de ziekenwagen komt apart!), komen we uit het ziekenhuis.
We besluiten onze reis vandaag toch verder te zetten en Sven neemt,zei het duizelig plaats achteraan in de auto (passagierstoel is volgens de dokter, na de bestuurderstoel uiteraard, de slechtste plaats, dat weten we dan ook weeral).
Om 21u komen we dan in Visalia aan en na 2 pilletjes voelt ook Sven zich stilaan beter. Hopelijk voelt hij zich morgen goed want dan gaan we normaal naar Sequoia National Parc.
We shall see, ….
Groetjes van de reporter, verpleegster, chauffeur (gedeelde taak met bompa Kikker) van dienst,
Gwendy
Hi there,
Onze grootste vrees van gisteren blijkt waar te zijn, Sven is vandaag niet beter. We zullen zo snel mogelijk proberen Death Valley uit te rijden, en hopelijk gaat het dan beter. Furnace Creek ligt ongeveer in de helft van de vallei dus we gaan gewoon verder rijden maar zullen nergens stoppen voor sightseeing, een doodzonde maar hoe sneller we hieruit zijn hoe beter.
Terwijl Rik en Gerda uitchecken zie ik nog even de kans om een paar foto’s te maken. Een coyote loopt aan de overkant van de weg en 5 arenden cirkelen boven ons hoofd, al een geluk geen gieren anders zou ik het voor een slecht teken hebben aanzien !
Onderweg blijken al snel 2 dingen:
1. het gaat helemaal niet goed met Sven, we moeten meerdere malen stoppen, hij kan niet echt zeggen wat hij heeft, hij heeft heel veel dorst en is ongelooflijk draaierig (goedkoop zat zeggen we met een lach)
2. Furnace creek ligt wel in de helft, maar de 2e helft van de weg is een zeer lastige weg. Heel veel stijgingen en dalingen (van 300m tot 1200m, en alles wat ertussen zit en op en neer¸en op en neer). Enorm veel bochten en haarspeldbochten, op vele plaatsen mag je maar 25 mile = 40 km
We doen dus zeer lang over de 98 mile naar Olancha,het eerste dorp buiten de vallei. Ik kan je verzekeren met een zieke in de auto, wetende dat je gsm niet werkt dat er dus niet snel hulp kan komen, is dat niet aangenaam.
We beslissen onderweg dan ook dat we eens we uit de vallei zijn, een dokter gaan zoeken. De toestand van Sven verbetert niet, het wordt steeds erger en erger. Op gegeven momenten kan hij bijna niet meer praten.
Rond 13u Olancha aangekomen (eindelijk !!!!) stoppen we bij het eerste beste tankstation om te vragen waar we een dokter kunnen vinden. Blijkt dat dat hier zo simpel nog niet is. Hier heb je niet zo maar dokters met spreekuren (laat staan dat ze naar je toe komen). We moeten naar het hospitaal 22mile verderop (natuurlijk in de tegengestelde richting dan dat we heen moeten, zul je altijd zien) in Lone Pine.
Als we daarheen willen vertrekken, valt Sven bijna flauw, hij haalt het niet meer tot het ziekenhuis. Ik vlug naar binnen en 911 laten bellen. Nu ‘fast’ en ‘emergency’ staat blijkbaar niet in het woordenboek Engels- Pakistaans van mevrouw ‘Tankstation’.Tot 3x toe vraagt ze of ik nu écht zelf geen gsm heb om mee te bellen (heeft dus nog geen ontvangst na Death Valley) en wat er dan wel zo dringend kan zijn. Al een geluk neemt een andere mevrouw daar over en belt 911. Die zijn verrassend snel ter plaatse (naar mijn mening binnen de 2 minuten). Na een snelle check (bloeddruk, hartslag, bloedsuikerspiegel,…) blijkt dat er niets ‘lifethreathening’ aan de hand is, maar hij moet wel mee voor een volledige check want dat er iets aan de hand is,is wel duidelijk.
Na wat gesjoemel met de brancard (Sven natuurlijk te lang om er goed op te passen…) zie ik dat er ondertussen buiten al 5 auto’s van hulpdiensten staan. 1. auto van de dokter die eerst ter plaatse is
2.ziekenwagen
3. auto van de sherrif
4. auto van de firedepartement
5. een brandweerwagen met slang en al !!!
Na vele onderzoeken en labtests blijkt dat Sven lijdt aan Vertigo (is dus niet alleen een liedje van U2).Ik heb het even gegoogeld :
duizeligheid (vertigo)
Instabiliteit van het lichaam met gevoel van lichtheid of draaierigheid in het hoofd ( = draaiduizeligheid), neiging tot vallen of flauwvallen, misselijkheid (= nausea), zweten (= transpiratie) en braken (= emesis). Duizeligheid is het gevolg van ruimtelijke desoriëntatie t.g.v. een stoornis in het evenwichtsorgaan (= vestibulaire systeem) en/of het gezichtsvermogen (= visuele stoornis). Duizeligheid treedt meestal op in aanvallen (= acuut), maar kan ook constant aanwezig zijn (= chronisch).
Hij heeft vocht achter zijn binnenoor.Hij heeft daar waarschijnlijk een ontsteking omdat daar ook je evenwichtsorgaan ligt,brengt dit de vertigo teweeg. Dat is natuurlijk nefast als je in de bergen rijdt.Gelukkig bestaan er medicijnen voor. De dokter verwacht dat het binnen 2 dagen al veel beter moet zijn.
Om 15u30 en 681$ lichter,(de rekening van de ziekenwagen komt apart!), komen we uit het ziekenhuis.
We besluiten onze reis vandaag toch verder te zetten en Sven neemt,zei het duizelig plaats achteraan in de auto (passagierstoel is volgens de dokter, na de bestuurderstoel uiteraard, de slechtste plaats, dat weten we dan ook weeral).
Om 21u komen we dan in Visalia aan en na 2 pilletjes voelt ook Sven zich stilaan beter. Hopelijk voelt hij zich morgen goed want dan gaan we normaal naar Sequoia National Parc.
We shall see, ….
Groetjes van de reporter, verpleegster, chauffeur (gedeelde taak met bompa Kikker) van dienst,
Gwendy
13 augustus 2009
Hoi iedereen,
Vandaag staat in de voormiddag de Las Vegas outlet op het programma. Eigenlijk te vergelijken met Maasmechelen Village maar dan veel groter. Al bij al zijn we hier wel wat ontgoocheld. Al zijn er wel winkels van allerlei toffe merken zoals Burberry, Ralph Lauren, Dolce & Gabbana,Nike, Adidas, Puma,…de prijzen zijn meer Las Vegas dan outlet. Maar uiteindelijk kunnen we toch bij de crocswinkel onze slag slaan.
Om 12u vertrekken we hier richting Death valley National park. Death Valley is echt een ervaring apart.
Death Valley wordt vaak aanzien als heetste plek op aarde en de droogste plek van Noord-Amerika. Het gebied is zo droog omdat er een aantal bergruggen ligt tussen de vallei en de Stille Oceaan. Wolken regenen leeg op deze bergruggen, waardoor er in Death Valley vrijwel nooit regen valt, minder dan 50 mm per jaar. Bovendien ligt het gebied zeer laag, in Death Valley bevindt zich het laagste punt van het Westelijk Halfrond. Dit laagste punt bestaat uit een zoutmeer, Badwater genoemd, en ligt 86 m onder de zeespiegel.
De hoogste temperatuur die hier gemeten is, in Furnace Creek, het woestijndorp waar wij zullen slapen (!), bedroeg 56.7 °C, op 10 juli 1913.Alleen een plaatsje in Libië deed met 57,8°C ooit beter.
Wij hebben geluk,vandaag is het maar(?????) 48°C. Dat op zich is al moeilijk voor te stellen. Komt er nog bij dat door heel de vallei constant een ongelooflijk warme wind waait. Het lijkt wel of men met een reuze-haardroger blaast. Blijkbaar komt dat omdat de warme lucht stijgt maar dan tegen de bergen botst en teruggedreven wordt. Dit maakt de warmte eigenlijk ondraaglijk. Je ziet ook over heel de vallei een mist hangen, dit is gewoon de warmte.
Je voelt in Death Valley dan ook constant de dreiging, gsm heeft er geen bereik, de hitte, de droogte, je komt bijna geen levende zielen tegen (niemand is zo zot natuurlijk ?!). Een paar dagen geleden is er nog een jongetje van 11jaar gestorven door uitdroging (waren off-road vastgereden en hebben 3 dagen op hulp gewacht).Wij gingen dus zeker geen risico’s nemen en blijven zeker op de weg en hebben genoeg water bij, 4liter per persoon per dag wordt aangeraden.
Na één keer uitstappen uit de aangenaam gekoelde auto, voelt Sven zich écht niet goed en rijden we wijslijk gewoon verder naar ons hotel. Hopende dat de airco en even uitrusten in een gekoelde kamer hem weer op de been zullen helpen. De toestand van Sven (zeer draaierig, hoofdpijn, algemeen niet goed voelen) betert eigenlijk niet snel en we eten dan maar op de kamer. Hier in de vallei is geen dokter, we moeten een ambulance bellen als we medische hulp nodig hebben. We besluiten morgen af te wachten, waarschijnlijk zal het wel beteren eens we uit de vallei zijn.Sven kruipt vroeg onder de wol.
Zane, bomma Kikker en ik besluiten te genieten van de schitterende sterrenhemel hier. Na ongeveer een kwartiertje naar boven te staren hebben we geluk en zien we een vallende ster. We doen nog vlug allemaal een wens (die we natuurlijk niet mogen verklappen) en kruipen dan in ons bedje.
Hopelijk voelt Sven zich morgen beter en kunnen we hier wat sightseeing doen.
Groetjes
Gwendy
Hoi iedereen,
Vandaag staat in de voormiddag de Las Vegas outlet op het programma. Eigenlijk te vergelijken met Maasmechelen Village maar dan veel groter. Al bij al zijn we hier wel wat ontgoocheld. Al zijn er wel winkels van allerlei toffe merken zoals Burberry, Ralph Lauren, Dolce & Gabbana,Nike, Adidas, Puma,…de prijzen zijn meer Las Vegas dan outlet. Maar uiteindelijk kunnen we toch bij de crocswinkel onze slag slaan.
Om 12u vertrekken we hier richting Death valley National park. Death Valley is echt een ervaring apart.
Death Valley wordt vaak aanzien als heetste plek op aarde en de droogste plek van Noord-Amerika. Het gebied is zo droog omdat er een aantal bergruggen ligt tussen de vallei en de Stille Oceaan. Wolken regenen leeg op deze bergruggen, waardoor er in Death Valley vrijwel nooit regen valt, minder dan 50 mm per jaar. Bovendien ligt het gebied zeer laag, in Death Valley bevindt zich het laagste punt van het Westelijk Halfrond. Dit laagste punt bestaat uit een zoutmeer, Badwater genoemd, en ligt 86 m onder de zeespiegel.
De hoogste temperatuur die hier gemeten is, in Furnace Creek, het woestijndorp waar wij zullen slapen (!), bedroeg 56.7 °C, op 10 juli 1913.Alleen een plaatsje in Libië deed met 57,8°C ooit beter.
Wij hebben geluk,vandaag is het maar(?????) 48°C. Dat op zich is al moeilijk voor te stellen. Komt er nog bij dat door heel de vallei constant een ongelooflijk warme wind waait. Het lijkt wel of men met een reuze-haardroger blaast. Blijkbaar komt dat omdat de warme lucht stijgt maar dan tegen de bergen botst en teruggedreven wordt. Dit maakt de warmte eigenlijk ondraaglijk. Je ziet ook over heel de vallei een mist hangen, dit is gewoon de warmte.
Je voelt in Death Valley dan ook constant de dreiging, gsm heeft er geen bereik, de hitte, de droogte, je komt bijna geen levende zielen tegen (niemand is zo zot natuurlijk ?!). Een paar dagen geleden is er nog een jongetje van 11jaar gestorven door uitdroging (waren off-road vastgereden en hebben 3 dagen op hulp gewacht).Wij gingen dus zeker geen risico’s nemen en blijven zeker op de weg en hebben genoeg water bij, 4liter per persoon per dag wordt aangeraden.
Na één keer uitstappen uit de aangenaam gekoelde auto, voelt Sven zich écht niet goed en rijden we wijslijk gewoon verder naar ons hotel. Hopende dat de airco en even uitrusten in een gekoelde kamer hem weer op de been zullen helpen. De toestand van Sven (zeer draaierig, hoofdpijn, algemeen niet goed voelen) betert eigenlijk niet snel en we eten dan maar op de kamer. Hier in de vallei is geen dokter, we moeten een ambulance bellen als we medische hulp nodig hebben. We besluiten morgen af te wachten, waarschijnlijk zal het wel beteren eens we uit de vallei zijn.Sven kruipt vroeg onder de wol.
Zane, bomma Kikker en ik besluiten te genieten van de schitterende sterrenhemel hier. Na ongeveer een kwartiertje naar boven te staren hebben we geluk en zien we een vallende ster. We doen nog vlug allemaal een wens (die we natuurlijk niet mogen verklappen) en kruipen dan in ons bedje.
Hopelijk voelt Sven zich morgen beter en kunnen we hier wat sightseeing doen.
Groetjes
Gwendy
12 augustus 2009
Hey folks ,
Gisterenavond zijn we nog heel lekker gaan eten bij een restaurant dat je niet echt Amerikaans kan noemen . Wel heel lekker , maar atypisch kleine porties . Daar gaat mijn motto : ‘ als ’t maar veel en vettig is ‘ .
Nadat we ontbeten hadden in onze kamer , pakten we onze koffers weer en laadden ze weer terug in onze auto . Deze routine hebben we nu echt wel onder de knie en waar we in het begin elke keer serieus moesten puzzelen om alles in onze minivan te krijgen , is het nu een fluitje van een cent .
Zo , nog vlug even tanken in Kanab en we’re on the road again .
We rijden vanuit Kanab richting Zion National Park . Hier rijden we enkel maar door , met een paar korte stops om enkele foto’s te nemen . Zion is ook wel heel mooi , maar meer iets voor gevorderde wandelaars en canyoneers ( Bomma en Bompa Laika zouden het hier wel een feest vinden ) en in wandelen hebben we vandaag even niet veel zin in . Nadat we de Zion-drive ( 13 miles ) hebben gedaan , rijden we rond 11u00 het park al buiten .
Onderweg passeren we Fort Zion , een historisch cowboyfort , nu dienend als giftshop . Hier lassen we een korte pauze in en Zane vindt de grote cactussen die hier staan fantastisch .
Wanneer we nog een beetje verder zijn gereden , rijden we voor de eerste keer een Interstate op . Interstates zijn de grootste autostrades die ( zoals het woord het zelf zegt ) van staat naar staat gaan , dwars door Amerika . Ik haal dit even aan omdat ik het zelf wel straf vind om al 1300 miles te hebben gereden zonder 1 keer op een Interstate . Hier mogen we ook voor de eerste keer 75 miles/hour rijden , zijnde zo’n 120 km/uur .
Op deze Interstate 15 lassen we een lunch in rond 13u00 . We rijden even van de autosnelweg in Saint George en vinden weer een Recreation Park met speeltuin . Weer een ideale plek om te lunchen .
Na onze lunch , zetten we onze weg verder op de I15 richting Vegas . Onderweg passeren we nog Valley of Fire State Park en Nellis Airforce Base en wanneer we de skyline van Vegas al zien verschijnen passeren we nog het Nascar-circuit van Vegas . Hier staan echt gigantische tribunes en is megagroot . Het is ook prachtig om in de woestijn , ineens vanuit het niets , de skyline van de Strip te zien verschijnen .
Wanneer we eindelijk op de strip zijn , proberen we zo snel mogelijk bij ons hotel te komen . Dit lukt vrij goed en om 15u00 checken we in bij het Flamingo .
Terwijl Gwendy , Zane en ik gaan zwemmen , gaan bomma en bompa even een wandelingetje doen . Om 18u30 vetrekken we gezamenlijk naar Treasure Island om aldaar de show Sirens of TI te zien . Dit is een groots opgezet spektakel waar een Piratenschip vol mooie vrouwen , wordt aangevallen door een ander piratenschip ( met piraten ) en uiteindelijk winnen …. de vrouwen . Mooi opgezette show , en dit alles is gratis te bewonderen .
Na deze show , gaan we naar The Mirage om aldaar te gaan dineren bij het buffet . Hier heeft Zane ontzettend goed gegeten . Ik som even zijn avondmaal op ( chronologisch ) : een stuk pepperoni-pizza met een groot stuk kalkoen , krabbenpoten met, mosselen en scampi’s , haaienvinnensoep en als afsluiter een ijsje.
Na ons avondeten kijken we ook nog naar de Vulkanenshow aan The Mirage . Dit is een vuur- en lichtspektakel ( eveneens gratis ) waarbij het lijkt of een nagebootste vulkaan en paar keer uitbarst .
Ondertussen is het al 22u30 en flink over Zane’s bedtijd , maar ja , het is nu eenmaal vakantie en we zijn tenslotte en Las Vegas . Om 23u00 kruipen we moe , maar voldaan in ons bedje .
Tot Later ,
Sven
Hey folks ,
Gisterenavond zijn we nog heel lekker gaan eten bij een restaurant dat je niet echt Amerikaans kan noemen . Wel heel lekker , maar atypisch kleine porties . Daar gaat mijn motto : ‘ als ’t maar veel en vettig is ‘ .
Nadat we ontbeten hadden in onze kamer , pakten we onze koffers weer en laadden ze weer terug in onze auto . Deze routine hebben we nu echt wel onder de knie en waar we in het begin elke keer serieus moesten puzzelen om alles in onze minivan te krijgen , is het nu een fluitje van een cent .
Zo , nog vlug even tanken in Kanab en we’re on the road again .
We rijden vanuit Kanab richting Zion National Park . Hier rijden we enkel maar door , met een paar korte stops om enkele foto’s te nemen . Zion is ook wel heel mooi , maar meer iets voor gevorderde wandelaars en canyoneers ( Bomma en Bompa Laika zouden het hier wel een feest vinden ) en in wandelen hebben we vandaag even niet veel zin in . Nadat we de Zion-drive ( 13 miles ) hebben gedaan , rijden we rond 11u00 het park al buiten .
Onderweg passeren we Fort Zion , een historisch cowboyfort , nu dienend als giftshop . Hier lassen we een korte pauze in en Zane vindt de grote cactussen die hier staan fantastisch .
Wanneer we nog een beetje verder zijn gereden , rijden we voor de eerste keer een Interstate op . Interstates zijn de grootste autostrades die ( zoals het woord het zelf zegt ) van staat naar staat gaan , dwars door Amerika . Ik haal dit even aan omdat ik het zelf wel straf vind om al 1300 miles te hebben gereden zonder 1 keer op een Interstate . Hier mogen we ook voor de eerste keer 75 miles/hour rijden , zijnde zo’n 120 km/uur .
Op deze Interstate 15 lassen we een lunch in rond 13u00 . We rijden even van de autosnelweg in Saint George en vinden weer een Recreation Park met speeltuin . Weer een ideale plek om te lunchen .
Na onze lunch , zetten we onze weg verder op de I15 richting Vegas . Onderweg passeren we nog Valley of Fire State Park en Nellis Airforce Base en wanneer we de skyline van Vegas al zien verschijnen passeren we nog het Nascar-circuit van Vegas . Hier staan echt gigantische tribunes en is megagroot . Het is ook prachtig om in de woestijn , ineens vanuit het niets , de skyline van de Strip te zien verschijnen .
Wanneer we eindelijk op de strip zijn , proberen we zo snel mogelijk bij ons hotel te komen . Dit lukt vrij goed en om 15u00 checken we in bij het Flamingo .
Terwijl Gwendy , Zane en ik gaan zwemmen , gaan bomma en bompa even een wandelingetje doen . Om 18u30 vetrekken we gezamenlijk naar Treasure Island om aldaar de show Sirens of TI te zien . Dit is een groots opgezet spektakel waar een Piratenschip vol mooie vrouwen , wordt aangevallen door een ander piratenschip ( met piraten ) en uiteindelijk winnen …. de vrouwen . Mooi opgezette show , en dit alles is gratis te bewonderen .
Na deze show , gaan we naar The Mirage om aldaar te gaan dineren bij het buffet . Hier heeft Zane ontzettend goed gegeten . Ik som even zijn avondmaal op ( chronologisch ) : een stuk pepperoni-pizza met een groot stuk kalkoen , krabbenpoten met, mosselen en scampi’s , haaienvinnensoep en als afsluiter een ijsje.
Na ons avondeten kijken we ook nog naar de Vulkanenshow aan The Mirage . Dit is een vuur- en lichtspektakel ( eveneens gratis ) waarbij het lijkt of een nagebootste vulkaan en paar keer uitbarst .
Ondertussen is het al 22u30 en flink over Zane’s bedtijd , maar ja , het is nu eenmaal vakantie en we zijn tenslotte en Las Vegas . Om 23u00 kruipen we moe , maar voldaan in ons bedje .
Tot Later ,
Sven
woensdag 12 augustus 2009
11 augustus 2009
Hallo Blog-volgers ,
Vandaag hebben we eens geprobeerd om uit te slapen . Doordat Zane hier in Aikens Lodge een eigen slaapkamer heeft , leek ons dit eens een geschikte moment om wat langer te slapen .
Na ons ontbijt in onze 3-bed-Family-Unit , vertrokken we richting Bryce Canyon National Park . We genoten onderweg weer van de schitterende uitzichten.Gwendy had in de bibliotheek een gids geleend over Zion & Bryce Canyon. Terwijl ik reed begon ze daar in te lezen. Allemaal goed en wel tot ze met stijgende verbazing begon te lezen over de fauna hier in Utah. Van ratelslangen waren we al op de hoogte maar op schorpioenen,tarantula’s en zwarte weduwen hadden we toch niet echt gerekend !!!! Toch maar even in de gids gekeken wat te doen bij beten van deze lieverdjes (better be safe dan dan sorry). Na anderhalf uurtje rijden bereikten we de ingang van Bryce Canyon National Park .
Wegens de roadworks aan het begin van het park moesten we een klein kwartiertje wachten vooraleer we onze verkenning van Bryce konden beginnen . We reden de hoofdweg af en onze eerste stop was aan Inspiration Point waar we een uitzicht hadden over de Hoodoos . Volgende 2 uitkijkpunten waren Bryce Point en Paria View .
Onze volgende stop was Farview Point waar we halt hielden voor onze Picnick-lunch . Verder bekeken we ook nog de Natural Bridge en de Ponderosa Canyon voordat we het hoogste punt , Rainbow Point bereikten . Dit punt is op 9000 feet ( ongeveer 2800 meter ) hoogte . We hebben wel genoten van Bryce , maar de uitzichten leken toch allemaal een beetje teveel op mekaar .
We vertrokken terug naar ons hotel met …. Gwendy de eerste keer als driver . Ook deze keer kwamen we veilig terug aan ons hotel nadat we eerst nog even een supermarktje deden .
Van onderweg hebben we nog wel een leuke anekdote : Flitswagens van de politie worden hier bemand met dummies . Dummies zijn eigenlijk gewoon poppen zodat het lijkt of er een echte officer inzit . Nu zien wij toch wel een wagen stoppen naast zo’n patrolcar . De chauffeur van die wagen begint gewoon de weg te vragen aan die politiepop zonder dat hij doorheeft dat dit geen echte man is . HILARISCH tafereel .
Uiteindelijk hebben we vandaag ook zo’n 200 miles op de teller staan .
Na onze aankomst in het hotel zijn Zane , Gwendy en de bomma nog even gaan zwemmen , terwijl de mannen even wat childen in de kamer (baseballwedstrijd Pirates – Rockies op TV) . Zo dadelijk nog even iets zoeken om te dineren en morgen waarschijnlijk via Zion National Park terug voor een nacht in Las Vegas .
Bye .
Sven
Hallo Blog-volgers ,
Vandaag hebben we eens geprobeerd om uit te slapen . Doordat Zane hier in Aikens Lodge een eigen slaapkamer heeft , leek ons dit eens een geschikte moment om wat langer te slapen .
Na ons ontbijt in onze 3-bed-Family-Unit , vertrokken we richting Bryce Canyon National Park . We genoten onderweg weer van de schitterende uitzichten.Gwendy had in de bibliotheek een gids geleend over Zion & Bryce Canyon. Terwijl ik reed begon ze daar in te lezen. Allemaal goed en wel tot ze met stijgende verbazing begon te lezen over de fauna hier in Utah. Van ratelslangen waren we al op de hoogte maar op schorpioenen,tarantula’s en zwarte weduwen hadden we toch niet echt gerekend !!!! Toch maar even in de gids gekeken wat te doen bij beten van deze lieverdjes (better be safe dan dan sorry). Na anderhalf uurtje rijden bereikten we de ingang van Bryce Canyon National Park .
Wegens de roadworks aan het begin van het park moesten we een klein kwartiertje wachten vooraleer we onze verkenning van Bryce konden beginnen . We reden de hoofdweg af en onze eerste stop was aan Inspiration Point waar we een uitzicht hadden over de Hoodoos . Volgende 2 uitkijkpunten waren Bryce Point en Paria View .
Onze volgende stop was Farview Point waar we halt hielden voor onze Picnick-lunch . Verder bekeken we ook nog de Natural Bridge en de Ponderosa Canyon voordat we het hoogste punt , Rainbow Point bereikten . Dit punt is op 9000 feet ( ongeveer 2800 meter ) hoogte . We hebben wel genoten van Bryce , maar de uitzichten leken toch allemaal een beetje teveel op mekaar .
We vertrokken terug naar ons hotel met …. Gwendy de eerste keer als driver . Ook deze keer kwamen we veilig terug aan ons hotel nadat we eerst nog even een supermarktje deden .
Van onderweg hebben we nog wel een leuke anekdote : Flitswagens van de politie worden hier bemand met dummies . Dummies zijn eigenlijk gewoon poppen zodat het lijkt of er een echte officer inzit . Nu zien wij toch wel een wagen stoppen naast zo’n patrolcar . De chauffeur van die wagen begint gewoon de weg te vragen aan die politiepop zonder dat hij doorheeft dat dit geen echte man is . HILARISCH tafereel .
Uiteindelijk hebben we vandaag ook zo’n 200 miles op de teller staan .
Na onze aankomst in het hotel zijn Zane , Gwendy en de bomma nog even gaan zwemmen , terwijl de mannen even wat childen in de kamer (baseballwedstrijd Pirates – Rockies op TV) . Zo dadelijk nog even iets zoeken om te dineren en morgen waarschijnlijk via Zion National Park terug voor een nacht in Las Vegas .
Bye .
Sven
dinsdag 11 augustus 2009
10 augustus 2009
Hallo familie, vrienden, sympathisanten, ….
Het doet ons deugd om zo veel respons te krijgen op onze blog. Vele mensen volgen onze blog, het brengt soms herinneringen naar boven bij gelukzakken die ongeveer dezelfde reis maakten (tante Ingrid, çois, Dave , Frank ), andere watertanden om ook deze reis te maken (het is inderdaad écht de moeite), en sommigen maken zich zorgen of het niet te veel kost om elke keer ‘naar het internet te bellen’ (de bomma’s). Zo voelen wij ons ver van huis maar toch nog onder vrienden.
Vandaag maakten we de trip van Page naar Kanab.
Onze eerste stop was een geleide tour in Antelope Canyon. Een canyon in de buurt van Page uitgehouwen uit de zandsteenrotsen door het regenwater. Op zich al heel verwonderlijk vind ik want het regent hier volgens mij bijna nooit, de omgeving is droog en dor, bijna woestijnachtig (maar wel knap). Blijkbaar regent het wel hevig àls het regent en zandsteen is ook niet zo’n sterk gesteente natuurlijk.
De canyon wordt nu beheerd door de Navajos en dat is maar goed ook. Vroeger stond ze gewoon open voor publiek en werd er allerlei vuil achtergelaten, in de rotsen gekerfd enz. Nu is ze alleen geleid te bezoeken en is er dus controle. De rit erheen was al een belevenis op zich. Ik heb nog nooit een Jeepsafari gedaan maar volgens mij kwam dit toch wel dicht in de buurt. We werden door open jeepbusjes (bijna monstertrucks volgens Zane) op een dolle rit van 20min getrakteerd. Eerst op de openbare weg, daarna in onvervalste Parijs-Dakar-stijl fullspeed door het losse zand,hotsend en botsend over heuvels en putten. Een stofwolk achterlatend maar ook meenemend.Ik kan u vertellen, zand overal: haar, neus,ogen, sokken,schoenen, decolletés niet bleef gespaard.
Antelope Canyon zelf is in één woord magnifiek. Die kleuren, die vormen, … . Niet te beschrijven. Als je kan moet je de foto’s maar eens bekijken op facebook. Je waant je zo in een documentaire van National Geographic.
Na ons jeepsafari-Canyon avontuur zijn we op weg gegaan naar The Grand Canyon the North Rim.Daar bevindt zich een glazen wand die boven de Canyon zweeft (bedankt voor de tip Frank). We wilden wel eens onze hoogtevrees overwinnen om ons daar op die wand te begeven. Na een rit van ongeveer een uurtje kwamen we daar aan. Auto geparkeerd, gepicknickt met zicht op de canyon,wandelingetje gedaan naar het visitor-center want we zagen niet direct pijlen naar de glazen wand staan en gingen dus vragen hoe we er moesten geraken. De ranger in het visitor-center vertelde ons met een uitgestreken gezicht dat die wand er inderdaad is (oef..), maar dat het wel ‘a 9 hours drive’, want aan de West rim is .Wat wij met een minder uitgestreken gezicht onthaalden met bompa Kikkers legendarische woorden ‘Och no !!!!!!!’. Vandaag geen West rim en vertigo (vorm van hoogtevrees) overwinnen voor ons. We hebben daar dan maar de Bright Angel trail genomen. Al bij al loopt dit pad toch ook wel verdacht dicht naast de afgrond en vonden we dit al avontuurlijk genoeg.
We zijn dan doorgereden naar Kanab, Utah. Waar we om 17u (local time) arriveerden in de Aikens Lodge. Hier konden we chillen bij het zwembad.
Tot de volgende
reporter van dienst,Gwendy
Hallo familie, vrienden, sympathisanten, ….
Het doet ons deugd om zo veel respons te krijgen op onze blog. Vele mensen volgen onze blog, het brengt soms herinneringen naar boven bij gelukzakken die ongeveer dezelfde reis maakten (tante Ingrid, çois, Dave , Frank ), andere watertanden om ook deze reis te maken (het is inderdaad écht de moeite), en sommigen maken zich zorgen of het niet te veel kost om elke keer ‘naar het internet te bellen’ (de bomma’s). Zo voelen wij ons ver van huis maar toch nog onder vrienden.
Vandaag maakten we de trip van Page naar Kanab.
Onze eerste stop was een geleide tour in Antelope Canyon. Een canyon in de buurt van Page uitgehouwen uit de zandsteenrotsen door het regenwater. Op zich al heel verwonderlijk vind ik want het regent hier volgens mij bijna nooit, de omgeving is droog en dor, bijna woestijnachtig (maar wel knap). Blijkbaar regent het wel hevig àls het regent en zandsteen is ook niet zo’n sterk gesteente natuurlijk.
De canyon wordt nu beheerd door de Navajos en dat is maar goed ook. Vroeger stond ze gewoon open voor publiek en werd er allerlei vuil achtergelaten, in de rotsen gekerfd enz. Nu is ze alleen geleid te bezoeken en is er dus controle. De rit erheen was al een belevenis op zich. Ik heb nog nooit een Jeepsafari gedaan maar volgens mij kwam dit toch wel dicht in de buurt. We werden door open jeepbusjes (bijna monstertrucks volgens Zane) op een dolle rit van 20min getrakteerd. Eerst op de openbare weg, daarna in onvervalste Parijs-Dakar-stijl fullspeed door het losse zand,hotsend en botsend over heuvels en putten. Een stofwolk achterlatend maar ook meenemend.Ik kan u vertellen, zand overal: haar, neus,ogen, sokken,schoenen, decolletés niet bleef gespaard.
Antelope Canyon zelf is in één woord magnifiek. Die kleuren, die vormen, … . Niet te beschrijven. Als je kan moet je de foto’s maar eens bekijken op facebook. Je waant je zo in een documentaire van National Geographic.
Na ons jeepsafari-Canyon avontuur zijn we op weg gegaan naar The Grand Canyon the North Rim.Daar bevindt zich een glazen wand die boven de Canyon zweeft (bedankt voor de tip Frank). We wilden wel eens onze hoogtevrees overwinnen om ons daar op die wand te begeven. Na een rit van ongeveer een uurtje kwamen we daar aan. Auto geparkeerd, gepicknickt met zicht op de canyon,wandelingetje gedaan naar het visitor-center want we zagen niet direct pijlen naar de glazen wand staan en gingen dus vragen hoe we er moesten geraken. De ranger in het visitor-center vertelde ons met een uitgestreken gezicht dat die wand er inderdaad is (oef..), maar dat het wel ‘a 9 hours drive’, want aan de West rim is .Wat wij met een minder uitgestreken gezicht onthaalden met bompa Kikkers legendarische woorden ‘Och no !!!!!!!’. Vandaag geen West rim en vertigo (vorm van hoogtevrees) overwinnen voor ons. We hebben daar dan maar de Bright Angel trail genomen. Al bij al loopt dit pad toch ook wel verdacht dicht naast de afgrond en vonden we dit al avontuurlijk genoeg.
We zijn dan doorgereden naar Kanab, Utah. Waar we om 17u (local time) arriveerden in de Aikens Lodge. Hier konden we chillen bij het zwembad.
Tot de volgende
reporter van dienst,Gwendy
maandag 10 augustus 2009
9 augustus 2009
Dag vrienden ,
Vandaag blijven we de hele dag in de omgeving van Page . Nu , echt saai kan je dat ook niet noemen .
Na ons ontbijt rijden we even de highway 89 op in Zuidelijke richting . Na 5 minuten bereiken we Horse Shoe Bend . Alvorens we dit natuurfenomeen kunnen bewonderen , moeten we nog 1200 meter wandelen over een redelijk slecht begaanbare weg . Geen sinecure met een 5-jarige , maar toch heeft Zane het weer flink gedaan . Toen we eindelijk aan de Bend aankwamen , bleek toch dat we allebei redelijk veel last hebben van hoogtevrees . Daarbij komt ook nog de vrees voor Zane die we hier echt niet mochten loslaten . Deze dingen kun je wel zien aan onze foto’s . De eigenlijke Bend is niet zo goed te zien op onze foto’s .
Na dit natuurschoon gingen we even winkelen in de Walmart .
Na onze lunch reden we over de Glen Canyon Dam richting Lake Powell . Hier hebben we weer off road moeten rijden ( foei ) om tot aan de rand van het meer te geraken . We hebben hier een heerlijke (zwem)namiddag gehad en Zane vond dit ook heel leuk . Toch wel zalig om in een gigantisch meer te zwemmen omgeven door wonderbaarlijke Western-uitzichten . Ook zagen we hier de meest gigantische caravans en Campers , echte huizen op wielen .
Voor diner zijn we naar een steakhouse in Page gegaan en heb ik me ontfermd over een gigantisch stuk vlees , de Porterhouse Steak .
Na deze min of meer rustdag , staat er morgen weer een drukke dag op het programma , nl. Antelope Canyon om 8u00 , vervolgens Grand Canyon North Rim om daarna door te rijden naar Kanab , Utah waar we 2 nachten gaan slapen .
Till next time , cowboys .
Dag vrienden ,
Vandaag blijven we de hele dag in de omgeving van Page . Nu , echt saai kan je dat ook niet noemen .
Na ons ontbijt rijden we even de highway 89 op in Zuidelijke richting . Na 5 minuten bereiken we Horse Shoe Bend . Alvorens we dit natuurfenomeen kunnen bewonderen , moeten we nog 1200 meter wandelen over een redelijk slecht begaanbare weg . Geen sinecure met een 5-jarige , maar toch heeft Zane het weer flink gedaan . Toen we eindelijk aan de Bend aankwamen , bleek toch dat we allebei redelijk veel last hebben van hoogtevrees . Daarbij komt ook nog de vrees voor Zane die we hier echt niet mochten loslaten . Deze dingen kun je wel zien aan onze foto’s . De eigenlijke Bend is niet zo goed te zien op onze foto’s .
Na dit natuurschoon gingen we even winkelen in de Walmart .
Na onze lunch reden we over de Glen Canyon Dam richting Lake Powell . Hier hebben we weer off road moeten rijden ( foei ) om tot aan de rand van het meer te geraken . We hebben hier een heerlijke (zwem)namiddag gehad en Zane vond dit ook heel leuk . Toch wel zalig om in een gigantisch meer te zwemmen omgeven door wonderbaarlijke Western-uitzichten . Ook zagen we hier de meest gigantische caravans en Campers , echte huizen op wielen .
Voor diner zijn we naar een steakhouse in Page gegaan en heb ik me ontfermd over een gigantisch stuk vlees , de Porterhouse Steak .
Na deze min of meer rustdag , staat er morgen weer een drukke dag op het programma , nl. Antelope Canyon om 8u00 , vervolgens Grand Canyon North Rim om daarna door te rijden naar Kanab , Utah waar we 2 nachten gaan slapen .
Till next time , cowboys .
8 augustus 2009
Dag blog-volgers ,
Vandaag hebben we de rit van Kayenta naar Page gepland . Vanuit Kayenta rijden we naar Monument Valley .
Rond 9u30 komen we aan in Monument Valley en we bezoeken het visitorcenter . Hier besluiten we om de 17 mile loop te doen door Monument Valley . Ik weet wel dat je met je huurwagen eigenlijk niet Offroad mag gaan , maar ja dit is te mooi om te laten schieten . De weg is echt soms verschrikkelijk slecht en we doen 2u 30 minuten over deze 17 miles . Niet echt een verschroeiend tempo dus . De uitzichten zijn hier echt adembenemend dus we zijn allemaal wel blij dat we dit gedaan hebben .
Rond de middag rijden we Monument Valley buiten en zetten we onze trip door Navajo Nation verder .
We rijden terug richting Kayenta en hier zien we het Kayenta Recreation Center . Hier zijn tafels en stoelen , een baseballveldje , een basketbalveld en most important een grote speeltuin . Ideaal dus om onze lunch te nuttigen . Hier bemerken we ook dat er een groot stuk plastic loshangt vanonder anan onze wagen . Oeps .
Na de lunch gaan we nog tanken in Kayenta en koop ik mijn eerste ( ja , na 8 dagen ) dip .
We vervolgen onze route op de highway 98 en rond 16u00 komen we aan in Page . In de verte zien we Lake Powell al . We hebben vandaag een 180 miles afgelegd .
We checken snel in bij de Motel 6 en gaan nog een frisse duik nemen in het zwembad . Vervolgens gaan we eten bij een Italiaans restaurant en rond 21u00 kruipen we weer moe maar voldaan in ons bedje .
Sven
Dag blog-volgers ,
Vandaag hebben we de rit van Kayenta naar Page gepland . Vanuit Kayenta rijden we naar Monument Valley .
Rond 9u30 komen we aan in Monument Valley en we bezoeken het visitorcenter . Hier besluiten we om de 17 mile loop te doen door Monument Valley . Ik weet wel dat je met je huurwagen eigenlijk niet Offroad mag gaan , maar ja dit is te mooi om te laten schieten . De weg is echt soms verschrikkelijk slecht en we doen 2u 30 minuten over deze 17 miles . Niet echt een verschroeiend tempo dus . De uitzichten zijn hier echt adembenemend dus we zijn allemaal wel blij dat we dit gedaan hebben .
Rond de middag rijden we Monument Valley buiten en zetten we onze trip door Navajo Nation verder .
We rijden terug richting Kayenta en hier zien we het Kayenta Recreation Center . Hier zijn tafels en stoelen , een baseballveldje , een basketbalveld en most important een grote speeltuin . Ideaal dus om onze lunch te nuttigen . Hier bemerken we ook dat er een groot stuk plastic loshangt vanonder anan onze wagen . Oeps .
Na de lunch gaan we nog tanken in Kayenta en koop ik mijn eerste ( ja , na 8 dagen ) dip .
We vervolgen onze route op de highway 98 en rond 16u00 komen we aan in Page . In de verte zien we Lake Powell al . We hebben vandaag een 180 miles afgelegd .
We checken snel in bij de Motel 6 en gaan nog een frisse duik nemen in het zwembad . Vervolgens gaan we eten bij een Italiaans restaurant en rond 21u00 kruipen we weer moe maar voldaan in ons bedje .
Sven
zondag 9 augustus 2009
foto's
halookes ,
even ter herinnering : al onze foto's zijn te bekijken op onze facebook-pagina's . Normaal kunnen we op onze blog ook 5 foto's per bericht plaatsen , maar om één of andere reden lukt ons dat niet .
S
even ter herinnering : al onze foto's zijn te bekijken op onze facebook-pagina's . Normaal kunnen we op onze blog ook 5 foto's per bericht plaatsen , maar om één of andere reden lukt ons dat niet .
S
zaterdag 8 augustus 2009
7 augustus 2009
YA’AT’EEH iedereen ,
Ya’at’eeh is Navajo taal en wil zeggen goedendag . Kwestie van ook eens wat Indianentaal te spreken .
Vandaag startten we vanuit Williams richting Grand Canyon . Na een goed uurtje rijden bereikten we de ingang van Grand Canyon National Park , South Rim .
Onze eerste stop was het visitorcenter . Hier konden we direct al genieten van de vergezichten . Grand Canyon is echt een plek waar de grootste natuurhater even stil zal worden . Fenomenaal , die grootsheid en toch kalmte die er heerst .
Vervolgens reden we oostwaarts en deden we bijna alle scenic viewpoints aan die er waren . Onze laatste stop in Grand Canyon National Park was Desert View , met de uitkijktoren . Ook hier hebben we nog een heleboel foto’s getrokken en daarna gingen we verder richting Kayenta .
Hiervoor dienden we de hele tijd door Navajo-Nation te rijden en dat was ook wel speciaal . Dit geeft toch het ultieme roadtripgevoel .
In Tuba City besloten we te gaan lunchen bij de Subway .Heerlijke broodjes toch ook , al duurde de bestelling wel heel lang met alle verschillende dingen die je hier zelf moet kiezen . Vervolgens reden we door naar Kayenta en rond 16u00 bereikten we onze eindhalte van vandaag .
We slapen hier in de Hampton Inn , een dochteronderneming van Hilton .
Vandaag hebben we in totaal een 210 miles afgelegd .
Morgen op het programma : Monument Valley en daarna rijden we verder richting Page . Wat echter nog belangrijker is : Gwendy wordt morgen 34 jaar en wij zijn eveneens exact 1 jaar getrouwd . Page mag zich dus aan een feestje verwachten .
Grtz
Sven
YA’AT’EEH iedereen ,
Ya’at’eeh is Navajo taal en wil zeggen goedendag . Kwestie van ook eens wat Indianentaal te spreken .
Vandaag startten we vanuit Williams richting Grand Canyon . Na een goed uurtje rijden bereikten we de ingang van Grand Canyon National Park , South Rim .
Onze eerste stop was het visitorcenter . Hier konden we direct al genieten van de vergezichten . Grand Canyon is echt een plek waar de grootste natuurhater even stil zal worden . Fenomenaal , die grootsheid en toch kalmte die er heerst .
Vervolgens reden we oostwaarts en deden we bijna alle scenic viewpoints aan die er waren . Onze laatste stop in Grand Canyon National Park was Desert View , met de uitkijktoren . Ook hier hebben we nog een heleboel foto’s getrokken en daarna gingen we verder richting Kayenta .
Hiervoor dienden we de hele tijd door Navajo-Nation te rijden en dat was ook wel speciaal . Dit geeft toch het ultieme roadtripgevoel .
In Tuba City besloten we te gaan lunchen bij de Subway .Heerlijke broodjes toch ook , al duurde de bestelling wel heel lang met alle verschillende dingen die je hier zelf moet kiezen . Vervolgens reden we door naar Kayenta en rond 16u00 bereikten we onze eindhalte van vandaag .
We slapen hier in de Hampton Inn , een dochteronderneming van Hilton .
Vandaag hebben we in totaal een 210 miles afgelegd .
Morgen op het programma : Monument Valley en daarna rijden we verder richting Page . Wat echter nog belangrijker is : Gwendy wordt morgen 34 jaar en wij zijn eveneens exact 1 jaar getrouwd . Page mag zich dus aan een feestje verwachten .
Grtz
Sven
6 augustus 2009
Hallo iedereen ,
Zoals reeds gezegd , begon vandaag onze roadtrip richting Nationale Parken . Vandaag gingen we van Las Vegas naar Williams , Arizona .
We hebben vandaag 234 miles ( = 375 km ) gereden .
Via Highway 93 kwamen we bij onze eerste stop : Hooverdam . Deze dam werd ten tijde van president Edgar Hoover aangelegd en voorziet momenteel 4 staten ( Arizona , Nevada , Utah en California ) van energie . Ook hier werd onze wagen onderworpen aan een security check . Leek ons wel logisch ook want als Hooverdam geraakt wordt door een terroristische aanslag , zitten er 4 staten zonder stroom . Het is trouwens echt een gigantisch bouwwerk .
We zetten onze weg verder richting Kingman .
In Kingman beginnen we een stukje route 66 te rijden om rond 13u45 op deze route onze lunch te nuttigen in het Indianendorpje Peach Springs .
Na onze lunch rijden we nog even verder over de Interstate 40 en rond 15u30 komen we aan bij onze stopplaats voor vandaag , Williams , Arizona .
We waren al vlug ingechecked in Motel 6 Williams West en gingen hier dan even voor een snelle duik in het zwembad .
Na onze plons gingen we even een wandeling maken in dit cowboydorpje dat trouwens ook op de authentieke Route 66 ligt .
We kregen honger en gingen eten bij Rod’s Steakhouse . De steaks hier waren gigantisch , maar bovendien nog erg lekker ook .
Toen we in dit steakhouse zaten zagen we rond 19u00 plots veel beweging op straat . Nu bleek dat er elke dag in Williams om 19u00 een Westernshow op straat wordt gegeven . Dit was natuurlijk leuk meegenomen en ook Zane vond dit fantastisch .
Rond 20u00 waren we terug in ons motel . Na een korte maar leuke vergadering over onze route voor morgen , lagen we rond 21u00 onder de wol .
Morgen de rit van Williams naar Kayenta met onderweg een bezoek aan de Grand Canyon .
Till next time ,
SVEN
Hallo iedereen ,
Zoals reeds gezegd , begon vandaag onze roadtrip richting Nationale Parken . Vandaag gingen we van Las Vegas naar Williams , Arizona .
We hebben vandaag 234 miles ( = 375 km ) gereden .
Via Highway 93 kwamen we bij onze eerste stop : Hooverdam . Deze dam werd ten tijde van president Edgar Hoover aangelegd en voorziet momenteel 4 staten ( Arizona , Nevada , Utah en California ) van energie . Ook hier werd onze wagen onderworpen aan een security check . Leek ons wel logisch ook want als Hooverdam geraakt wordt door een terroristische aanslag , zitten er 4 staten zonder stroom . Het is trouwens echt een gigantisch bouwwerk .
We zetten onze weg verder richting Kingman .
In Kingman beginnen we een stukje route 66 te rijden om rond 13u45 op deze route onze lunch te nuttigen in het Indianendorpje Peach Springs .
Na onze lunch rijden we nog even verder over de Interstate 40 en rond 15u30 komen we aan bij onze stopplaats voor vandaag , Williams , Arizona .
We waren al vlug ingechecked in Motel 6 Williams West en gingen hier dan even voor een snelle duik in het zwembad .
Na onze plons gingen we even een wandeling maken in dit cowboydorpje dat trouwens ook op de authentieke Route 66 ligt .
We kregen honger en gingen eten bij Rod’s Steakhouse . De steaks hier waren gigantisch , maar bovendien nog erg lekker ook .
Toen we in dit steakhouse zaten zagen we rond 19u00 plots veel beweging op straat . Nu bleek dat er elke dag in Williams om 19u00 een Westernshow op straat wordt gegeven . Dit was natuurlijk leuk meegenomen en ook Zane vond dit fantastisch .
Rond 20u00 waren we terug in ons motel . Na een korte maar leuke vergadering over onze route voor morgen , lagen we rond 21u00 onder de wol .
Morgen de rit van Williams naar Kayenta met onderweg een bezoek aan de Grand Canyon .
Till next time ,
SVEN
5 augustus 2009
Hello ,
Vandaag was het weer verschrikkelijk heet in Las Vegas ( 51° Celsius ) .
We begonnen onze dag weerom met een ontbijt bij het Roundtable buffet . Zane vindt de ontbijten hier geweldig : Saucages , bacon , eggs , …. Noem maar op .
We waren van plan om onze ontdekking van de Strip vandaag verder te zetten , dus zo gezegd , zo gedaan .
We reden met de Monorail tot aan The Mirage . Dit hotel is vooral bekend door Siegfried en Roy en uiteraard zijn we even gestopt bij hun beeltenissen .
Vervolgens even gestopt bij Treasure Island om daarna een drankje te nuttigen in de Fashion Show Mall .
Daarna zijn we de strip even overgestoken en zijn we enkele luxe Hotels en Casinos gaan bewonderen zoals daar ondermeer zijn The Venetian , The Wynn en The Encore . Deze 3 zijn echt pure luxe .
Daarna zijn we via The Riviera naar Circus Circus gegaan . Hier hebben we als lunch een 16 inch pizza verorberd .
Omdat we al serieus vermoeid waren , besloten we om een taxi terug te nemen naar ons Excalibur . Hier zijn we dan weer even gaan zwemmen met Zane totdat het zwembad gesloten werd omdat er iemand een ‘toiletaccident’ had gehad in het zwembad ( Oeps ) .
Rond 17u30 zijn we dan naar een Wallmart Supercenter gereden om de broodnodige inkopen te doen voor onze roadtrip die morgen officieel start . Buiten de nodige drank en voeding , hebben we ook een kinderzitje voor Zane en een Ipodkabeltje gekocht . Zo heeft Zane zijn eigen plekje in de Van en kunnen wij onze Ipod laten spelen in de auto . Dit leek ons wel handig .
Na ons boodschappenavontuur , gingen we nog een snelle hap eten bij Dell Taco . Wij zijn echt wel verzot op die Mexicaanse fastfood troep .
Terug in ons hotel gekomen besloten we om nog snel even Mandalay Bay en The Luxor te gaan bezichtigen . Al goed dat we dit nog hebben gedaan want Gwendy vond The Luxor uiteindelijk het imposantste hotel-casino van allemaal .
Moe maar voldaan gaan we rond 22u00 slapen , nadat we alles terug hebben ingepakt . Morgen op de planning : Hooverdam en een stukje Route 66 .
Tot de volgende keer maar weer .
Sven
Hello ,
Vandaag was het weer verschrikkelijk heet in Las Vegas ( 51° Celsius ) .
We begonnen onze dag weerom met een ontbijt bij het Roundtable buffet . Zane vindt de ontbijten hier geweldig : Saucages , bacon , eggs , …. Noem maar op .
We waren van plan om onze ontdekking van de Strip vandaag verder te zetten , dus zo gezegd , zo gedaan .
We reden met de Monorail tot aan The Mirage . Dit hotel is vooral bekend door Siegfried en Roy en uiteraard zijn we even gestopt bij hun beeltenissen .
Vervolgens even gestopt bij Treasure Island om daarna een drankje te nuttigen in de Fashion Show Mall .
Daarna zijn we de strip even overgestoken en zijn we enkele luxe Hotels en Casinos gaan bewonderen zoals daar ondermeer zijn The Venetian , The Wynn en The Encore . Deze 3 zijn echt pure luxe .
Daarna zijn we via The Riviera naar Circus Circus gegaan . Hier hebben we als lunch een 16 inch pizza verorberd .
Omdat we al serieus vermoeid waren , besloten we om een taxi terug te nemen naar ons Excalibur . Hier zijn we dan weer even gaan zwemmen met Zane totdat het zwembad gesloten werd omdat er iemand een ‘toiletaccident’ had gehad in het zwembad ( Oeps ) .
Rond 17u30 zijn we dan naar een Wallmart Supercenter gereden om de broodnodige inkopen te doen voor onze roadtrip die morgen officieel start . Buiten de nodige drank en voeding , hebben we ook een kinderzitje voor Zane en een Ipodkabeltje gekocht . Zo heeft Zane zijn eigen plekje in de Van en kunnen wij onze Ipod laten spelen in de auto . Dit leek ons wel handig .
Na ons boodschappenavontuur , gingen we nog een snelle hap eten bij Dell Taco . Wij zijn echt wel verzot op die Mexicaanse fastfood troep .
Terug in ons hotel gekomen besloten we om nog snel even Mandalay Bay en The Luxor te gaan bezichtigen . Al goed dat we dit nog hebben gedaan want Gwendy vond The Luxor uiteindelijk het imposantste hotel-casino van allemaal .
Moe maar voldaan gaan we rond 22u00 slapen , nadat we alles terug hebben ingepakt . Morgen op de planning : Hooverdam en een stukje Route 66 .
Tot de volgende keer maar weer .
Sven
woensdag 5 augustus 2009
4 augustus 2009
Hi guys ,
Hier al weer het verslag van onze 5de dag in de States .
Je raadt het al : weeral klaarwakker om 5u00 . Ik snak echt naar een goede nachtrust , maar ja ‘ sleeping is lost time in the States ‘ .
Doordat internet nog al vrij veel kost in ons Vegas-hotel ( Excalibur ) is het even wat minder qua berichtgeving maar dat zal wel loslopen .
Vanmorgen rond 8u00 zijn we gaan ontbijten . We kozen hiervoor het Roundtable Buffet en kozen de formule All you can eat , all day long . Dit wou dus zeggen dat we voor 25 dollar per persoon konden ontbijten ( van 7u00 tot 11u00 ) , lunchen ( van 11u00 tot 16u00 ) en dineren ( van 16u00 tot 22u00 ) en dit zoveel je maar kan . Wel spek voor onze bek dus .
Na ons ontbijt begonnen we aan onze ‘Strip’wandeling .
Eerst gingen we nog wel naar de fair in de kelder van het Excalibur . Dit is een soort kleine kermis voor de jongsten , dus hier kon Zane wel even zijn hartje ophalen .
Hierna verlieten we ons hotel en kwamen via het bruggetje aan in New York New York . Wel leuk voor ons omdat we dit direct konden toetsen aan het echte New York .
Vervolgens was het de beurt aan het Montecarlo hotel , maar dit vonden we niet veel soeps .
Daarna passeerden we een grote bouwwerf . Hier zijn ze bezig met het bouwen van het nieuwe City Center met oa de nieuwe hotels Mandarin Oriëntal , Aria en Vdara . Reden om 1 van de jaren nog eens terug te gaan dus .
Vervolgens kwamen we in het Bellagio , bekend van Film en TV . Na al die jaren is het plafond in de lobby nog altijd een topper . Ook de tuinen zijn een lust voor het oog .
Na Bellagio , was het de beurt aan Caesars Palace , ook één van de bekendere hotels . Gelukkig werden de bankkaarten in de portefeuille gehouden toen we de Forumshops bezochten ( Goe bezig schatteke ) . We besloten hier om terug te keren via de overkant . Vanwege de extreme hitte ( 48° Celsius ) waren vooral de oudste en de jongste uit ons gezelschap bijna uitgeteld .
Het eerste dat we aan de overkant tegenkwamen was Paris Las Vegas , waar je mooie replica’s kan bewonderen van zowel de Eiffeltoren als de Arc du Triomph . Wel indrukwekkend , al die nagemaakte wereldmonumenten .
Onderweg kreeg ik nog even een huisdiertje in mijn handen geschoven van een streetperformer , zijnde een Leguaan van ongeveer een meter lang . Was wel leuk voor de foto , maar ik voelde me toch niet echt op mijn gemak met zo’n zwaar en sterk dier . We zijn dan nog even de Lionhabitat in MGM Grand gaan bewonderen . Hier zitten twee leeuwen die je van zeer dicht bij kan bekijken . Zo waren we om 14u00 terug in ons hotel en pikten we nog even de lunch van het roundtable mee .
’s Middags zijn we dan gaan zwemmen in het hotelzwembad . Dit was een leuk intermezzo voor Zane . Daarna gingen we met de auto even op zoek naar een Wallmart .
Wegens tijdsgebrek hebben we deze niet gevonden , want om 19u00 hadden we afgesproken met Shane De Swerdt en zijn ouders dewelke ook een USA-trip aan het maken zijn . Shane is een ex-leerling van Gwendy . Met zijn 8en zijn we gaan eten ( uiteraard Roundtable ) . Het was een gezellige avond en rond 21u00 gingen we naar de kamer want Zane was doodop van deze dag .
C U later .
S G Z
Hi guys ,
Hier al weer het verslag van onze 5de dag in de States .
Je raadt het al : weeral klaarwakker om 5u00 . Ik snak echt naar een goede nachtrust , maar ja ‘ sleeping is lost time in the States ‘ .
Doordat internet nog al vrij veel kost in ons Vegas-hotel ( Excalibur ) is het even wat minder qua berichtgeving maar dat zal wel loslopen .
Vanmorgen rond 8u00 zijn we gaan ontbijten . We kozen hiervoor het Roundtable Buffet en kozen de formule All you can eat , all day long . Dit wou dus zeggen dat we voor 25 dollar per persoon konden ontbijten ( van 7u00 tot 11u00 ) , lunchen ( van 11u00 tot 16u00 ) en dineren ( van 16u00 tot 22u00 ) en dit zoveel je maar kan . Wel spek voor onze bek dus .
Na ons ontbijt begonnen we aan onze ‘Strip’wandeling .
Eerst gingen we nog wel naar de fair in de kelder van het Excalibur . Dit is een soort kleine kermis voor de jongsten , dus hier kon Zane wel even zijn hartje ophalen .
Hierna verlieten we ons hotel en kwamen via het bruggetje aan in New York New York . Wel leuk voor ons omdat we dit direct konden toetsen aan het echte New York .
Vervolgens was het de beurt aan het Montecarlo hotel , maar dit vonden we niet veel soeps .
Daarna passeerden we een grote bouwwerf . Hier zijn ze bezig met het bouwen van het nieuwe City Center met oa de nieuwe hotels Mandarin Oriëntal , Aria en Vdara . Reden om 1 van de jaren nog eens terug te gaan dus .
Vervolgens kwamen we in het Bellagio , bekend van Film en TV . Na al die jaren is het plafond in de lobby nog altijd een topper . Ook de tuinen zijn een lust voor het oog .
Na Bellagio , was het de beurt aan Caesars Palace , ook één van de bekendere hotels . Gelukkig werden de bankkaarten in de portefeuille gehouden toen we de Forumshops bezochten ( Goe bezig schatteke ) . We besloten hier om terug te keren via de overkant . Vanwege de extreme hitte ( 48° Celsius ) waren vooral de oudste en de jongste uit ons gezelschap bijna uitgeteld .
Het eerste dat we aan de overkant tegenkwamen was Paris Las Vegas , waar je mooie replica’s kan bewonderen van zowel de Eiffeltoren als de Arc du Triomph . Wel indrukwekkend , al die nagemaakte wereldmonumenten .
Onderweg kreeg ik nog even een huisdiertje in mijn handen geschoven van een streetperformer , zijnde een Leguaan van ongeveer een meter lang . Was wel leuk voor de foto , maar ik voelde me toch niet echt op mijn gemak met zo’n zwaar en sterk dier . We zijn dan nog even de Lionhabitat in MGM Grand gaan bewonderen . Hier zitten twee leeuwen die je van zeer dicht bij kan bekijken . Zo waren we om 14u00 terug in ons hotel en pikten we nog even de lunch van het roundtable mee .
’s Middags zijn we dan gaan zwemmen in het hotelzwembad . Dit was een leuk intermezzo voor Zane . Daarna gingen we met de auto even op zoek naar een Wallmart .
Wegens tijdsgebrek hebben we deze niet gevonden , want om 19u00 hadden we afgesproken met Shane De Swerdt en zijn ouders dewelke ook een USA-trip aan het maken zijn . Shane is een ex-leerling van Gwendy . Met zijn 8en zijn we gaan eten ( uiteraard Roundtable ) . Het was een gezellige avond en rond 21u00 gingen we naar de kamer want Zane was doodop van deze dag .
C U later .
S G Z
3 augustus 2009
Hier zijn we weer . Vandaag onze laatste voormiddag Big Apple en vanmiddag richting Las Vegas .
We waren weerom zeer vroeg wakker . Ik heb nog nooit zo moeten vechten tegen mijn jetlag .
Na het ontbijt zijn we nog een fikse wandeling gaan maken . We vertrokken aan ons hotel en gingen naar 5th Avenue . Deze hebben we helemaal afgewandeld van 25th Street tot aan 59th Street , helemaal naar Central Park dus . Hier hebben we uiteraard nog wat souvenirs gekocht en alle grote namen bewonderd ( Cavalli , Versace , LouisVuitton,Gucci , … ) Echt elke vooraanstaande couturier heeft wel een winkel op 5th Avenue .
In Central Park hebben we nog even op een bank gezeten om een ijsje te eten en daarna namen we een taxi richting hotel .
Om 11u45 checkten we uit en we moesten nog wachten tot 13u00 voor ons luchthaventransport .
Nadat we de vele files hadden overwonnen , waren we om 14u00 op JFK International Airport . Hier even vlug de self-service check in gedaan , vervolgens weer voorbij de security en om 14u45 zaten we aan tafel in het luchthavenrestaurant . Hier hebben we echt lekker gegeten ( een combinatie van appetizers zijnde Nacho-platter , samplerplatter , Buffalo Wings , Onion Rings , …. ) . Smullen maar .
Om 17u00 stegen we op in New York . Onze vlucht duurde 5u45minuten en om 19u45 plaatselijke tijd landden we in Vegas . Het was weer een vlucht met veel turbulentie en na onze vorige vliegervaring was ik er niet meer gerust in . Hopelijk hebben wij bij onze terugkeer enkel smooth rides .
We hadden al snel onze bagage en we konden vlug richting Car Rental Building . Alle verhuur maatschappijen zijn hier in hetzelfde gebouw gelegen . Toen we binnenkwamen zochten we naar onze maatschappij ( Alamo ) en ja hoor : nergens aanschuiven behalve bij …. Alamo . Rond 22u00 reden we uiteindelijk buiten met onze huurauto , een Toyota Sienna . Dit is een 8-persoons Van , die we wel bleken nodig te hebben , vooral voor onze bagage weg te krijgen . We reden richting Strip en kwamen al snel bij ons hotel , het Excalibur Hotel and Casino . Uiteraard wou Zane al direkt op de ‘kastjes’ beginnen spelen en het heeft toch even geduurd vooraleer we hem wijs hebben kunnen maken dat dit enkel voor grote mensen is en niet voor kindjes . We hebben hier een enorm grote kamer met een enorme flatscreen TV en een schitterend uitzicht op New York New York Hotel and Casino . Straf wel , je vliegt weg uit New York en 10u00 later heb je terug zicht op New York . Snel nog even een MacDonalds achter de kiezen en maken dat we Zane in zijn bed leggen . Rond middernacht plaatselijke tijd lagen we in ons bed .
Tot de volgende maar weer .
Sven , Gwen , Zane
PS : Oh ja , nog vergeten te vermelden : om 22u00 is het hier 42° Celsius .
Hier zijn we weer . Vandaag onze laatste voormiddag Big Apple en vanmiddag richting Las Vegas .
We waren weerom zeer vroeg wakker . Ik heb nog nooit zo moeten vechten tegen mijn jetlag .
Na het ontbijt zijn we nog een fikse wandeling gaan maken . We vertrokken aan ons hotel en gingen naar 5th Avenue . Deze hebben we helemaal afgewandeld van 25th Street tot aan 59th Street , helemaal naar Central Park dus . Hier hebben we uiteraard nog wat souvenirs gekocht en alle grote namen bewonderd ( Cavalli , Versace , LouisVuitton,Gucci , … ) Echt elke vooraanstaande couturier heeft wel een winkel op 5th Avenue .
In Central Park hebben we nog even op een bank gezeten om een ijsje te eten en daarna namen we een taxi richting hotel .
Om 11u45 checkten we uit en we moesten nog wachten tot 13u00 voor ons luchthaventransport .
Nadat we de vele files hadden overwonnen , waren we om 14u00 op JFK International Airport . Hier even vlug de self-service check in gedaan , vervolgens weer voorbij de security en om 14u45 zaten we aan tafel in het luchthavenrestaurant . Hier hebben we echt lekker gegeten ( een combinatie van appetizers zijnde Nacho-platter , samplerplatter , Buffalo Wings , Onion Rings , …. ) . Smullen maar .
Om 17u00 stegen we op in New York . Onze vlucht duurde 5u45minuten en om 19u45 plaatselijke tijd landden we in Vegas . Het was weer een vlucht met veel turbulentie en na onze vorige vliegervaring was ik er niet meer gerust in . Hopelijk hebben wij bij onze terugkeer enkel smooth rides .
We hadden al snel onze bagage en we konden vlug richting Car Rental Building . Alle verhuur maatschappijen zijn hier in hetzelfde gebouw gelegen . Toen we binnenkwamen zochten we naar onze maatschappij ( Alamo ) en ja hoor : nergens aanschuiven behalve bij …. Alamo . Rond 22u00 reden we uiteindelijk buiten met onze huurauto , een Toyota Sienna . Dit is een 8-persoons Van , die we wel bleken nodig te hebben , vooral voor onze bagage weg te krijgen . We reden richting Strip en kwamen al snel bij ons hotel , het Excalibur Hotel and Casino . Uiteraard wou Zane al direkt op de ‘kastjes’ beginnen spelen en het heeft toch even geduurd vooraleer we hem wijs hebben kunnen maken dat dit enkel voor grote mensen is en niet voor kindjes . We hebben hier een enorm grote kamer met een enorme flatscreen TV en een schitterend uitzicht op New York New York Hotel and Casino . Straf wel , je vliegt weg uit New York en 10u00 later heb je terug zicht op New York . Snel nog even een MacDonalds achter de kiezen en maken dat we Zane in zijn bed leggen . Rond middernacht plaatselijke tijd lagen we in ons bed .
Tot de volgende maar weer .
Sven , Gwen , Zane
PS : Oh ja , nog vergeten te vermelden : om 22u00 is het hier 42° Celsius .
maandag 3 augustus 2009
2 augustus 2009
Nadat we weer vroeg wakker zijn , zien we door de ramen dat het zeer hard regent . Vandaag stond er normaal een boottocht rond Manhattan geprogrammeerd , maar met deze weersomstandigheden was dit niet te doen .
Dan maar family-meeting tijdens het ontbijt om een nieuwe dagplanning te maken . We besloten om na het ontbijt naar Madison Square Garden te gaan en daarna zouden we wel zien.
We wandelden enkele blocks in de zeverende regen en kwamen rond 10u30 aan bij de grootste sportzaal van New York . We moesten slechts een kwartiertje wachten voordat de tour begon dus dat viel goed mee . Eerste stop was de concerthal onder de eigenlijke sporthal . Hier worden vooral theaterstukken gebracht en kan 5600 toeschouwers een zitje bieden . Vervolgens gingen we door naar de bar alwaar we een film te zien kregen over de geschiedenis van Madison Square Garden . Na deze film , was er een meet and Greet met Stacey , een New York Knick City Dancer , een chearleader dus . Natuurlijk tijd voor een foto . Vervolgens kregen we nog de suites , de gewone seats , de Ranger-Lockerroom en de Liberty-Lockerroom te zien . Allemaal wel interessant , maar we hadden er toch iets meer van verwacht . In de sporthal zelf kunnen 18000 mensen zitten , dus niet veel meer dan ons eigen sportpaleis .
Toen deze rondleiding gedaan was , was het tijd voor de lunch . Ondertussen was het ook weer harder beginnen regenen . Tijdens onze luch hadden we dus onze 2de family-meeting van de dag . We besloten dat we toch de uptown loop gingen rijden met onze hop on hop off passes .
Na de lunch trokken we dus te voet naar de busstop en passeerden we ondertussen het Hard-Rock Cafe . Onderweg kochten we ook nog een paar Umbrella-ella-ellas en we kwamen aan de busstop .
Op de bus kregen we regenponchos. Blijkbaar zijn ze dus voorzien op ‘zotten’ die uren in de (soms toch gietende) regen in een ‘cabrio-bus’ (zoals Zane het noemt) gaan zitten. Op zich ook wel een ervaring, regen in je gezicht, stoelen helemaal nat, plastieken ponchos die wapperen als vlaggen.De Uptownloop bracht ons oa langs Columbus Circle , Central Park , The Upper West Side , Harlem en we stapten uiteindelijk af bij het Guggenheim museum .
Door onze New York City passes ( echt een aanrader ) moesten we niet aanschuiven in lange rij en konden we ineens binnen . Tip voor jonge ouders : ga niet naar het Guggenheim met kinderen jonger dan 6, zonder eerst een grondige uitleg te geven van de waarde van de schilderijen . Zane wilde uiteraard aan de ‘schilderijtjes’ voelen .Eén van de eerste schilderijen die we bewonderden was Picasso’s ‘Le moulin de la Galetta’ en hier wilde Zane ook even aanvoelen . Ik heb nog nooit een bewaker zo snel voor een schilderij zien springen . Het gesprek dat hierop volgde was ook wel grappig.
Je mag daar niet aankomen jongen want dat kost heel veel geld. -Hoeveel ?€100?- Neenee veel meer. - Veel meer? € 1000? – Neenee nog meer. –Noch meer? €1maljoen?Nog meer??? Ja seg dan teken ik dat wel zelf Zenne. Ik kan dat ook (doelend op een schilderij van Pollock).
Wel een grappig zicht en uiteindelijk is Zane wel al heel flink geweest .
Na een uurtje Guggenheim was het weeral bijna avond en gingen we ons opfrissen in het hotel .
We gingen daarna eten in een diner en Zane viel voor de tweede avond op rij in slaap boven zijn bord .
Morgenvroeg kunnen we nog even snel wat shoppen en ’s middags off to Vegas .
Later ,
Sven
zondag 2 augustus 2009
1 augustus 2009
Wat ik verwachtte is waarheid . 5u00 ’s morgens en klaarwakker . Zane en Gwendy zijn ondertussen ook wakker , dus tijd om tekenfilms te kijken en onze blog even bij te werken . Planning is als volgt : 8u00 ontbijt en vervolgens onze vouchers omzetten naar de New York City Pass en toegang tot de hop on hop off bus .
Doordat bomma en bompa kikker ook vroeg wakker waren , zaten we al om 7u15 aan de ontbijttafel .
Niet erg natuurlijk want we moesten onze New York Pass nog gaan afhalen . Om 8u00 gingen we op zoek naar de metro en die bleek op 1 blok van ons hotel te zijn . Vervolgens naar de kantoren van Hop On , Hop Off bus en daar ruilden we onze vouchers in voor de New York City Pass .
Nadat dit gebeurd was , namen we de eerste beschikbare bus . We bleven even een eindje zitten en passeerden achtereenvolgens Time Square , Macy’s , Madison Square Garden , Empire State Building , Flat Iron Building , Greenwich Village , Soho .
Hierna stapten we af aan Ground Zero . Hier kregen we toch een krop in de keel vanwege de vele vereringen van al de 9.11 helden . Vervolgens liepen we door naar battery park waar we een lichte lunch ( Hotdogs !!! ) nuttigden .
Oorspronkelijk wilden we hier dan de ferry naar Statue of Liberty nemen , maar de Line was iets te lang naar onze zin . We besloten dan maar om verder de bus te nemen naar Rockefeller Center . Vooraleer we hier aankwamen passeerden we ook nog South Street Seaport en de United Nations . Aangekomen aan Rockefeller Center besloten we naar boven te gaan : Top of the Rock ! Hier hadden we een magnifiek uitzicht over Manhattan en de aangrenzende Borroughs .
Terug beneden , gingen we naar de NBC store waar we even wat rondkuierden .
Dan was het tijd voor een versnapering : Gwendy’s allereerste consumptie bij Starbucks . Wat echter nog een grotere attractie was , was Zane , de vitrineduiker . Onze dikste vriend wou zijn handjes even tegen het glas van de vitrine plaatsen in de Starbucks , doch …. Er was geen glas … Zane met zijn klikken en klakken de vitrine in en gelukkig was er geen grote schade , hoewel er een groot aantal glazen flessen tegen de grond gingen . Hilarisch moment en moest hij wat ouder zijn , was hij grote kanshebber voor het lul van de week – T shirt .
Na dit intermezzo sprongen we binnen in de M&M’s winkel .
Vervolgens even uitblazen in het hotel vooraleer we gaan dineren .
Ook nog even vermelden dat we vandaag alleen al 120 foto’s hebben , dewelke te bekijken zijn op onze respectievelijke facebook-pagina’s .
Na een old fashioned Chinese meal bij Taste Good , tijd om weer te crashen .
C U
Sven
zaterdag 1 augustus 2009
31 juli 2009
Howdy y’all !!!!
Onze reis is net begonnen en …. We zitten al vast .
We zijn keurig op tijd ( 12u00 ) opgestegen op Zaventem , gevolgd door een vlekkeloze vlucht , maar dan ….
Toen we onze landing inzetten op Washington Dulles kregen we een melding van onze kapitein dat het vanwege het noodweer boven Washington DC een ‘Bumpy descent ‘ ging worden . Pfff dacht ik , bumpy descent heb ik al wel meer gehoord . Was ik even verkeerd . Ik ben nog nooit zo mottig geweest in een vliegtuig . Het vliegtuig schudde heen en weer. Toen we ook nog serieuze luchtzakken kregen,begonnen sommige geschrokken pasagiers te gillen. Zane vond dat dit wel veel op Bobbejaanland leek, hij stak zijn handen in de lucht en schaterlachte. Toen we dan bijna de grond raakten , steeg ons vliegtuig in razende vaart terug de lucht in . We kregen enkele (spannende !!!) minuten geen melding van de crew en er heerste toch een lichte paniek in de Boeing 777 . Na enkele minuten kregen we dan toch een melding van onze kapitein . Wegens de hevige storm was de ‘tailwind’ te hard en vond de kapitein het te gevaarlijk om te landen . Vervolgens hebben we een half uurtje (met de nodige turbulentie en luchtzakken) boven Washington rondgetoerd en uiteindelijk via een andere route zijn we toch geland in Washington . Door dit voorval hadden we slechts 1u45 tijd om onze overstap richting New York te halen . Nu voor de niet-kenners : dit is lopen van het vliegtuig tot de douane , vervolgens bagage claimen en terug op de band , vervolgens via customs , terug door de personal controle en dan op het bord zoeken naar onze volgende vlucht en zo onze gate zoeken ….. Wel alles verliep volgens plan en we hadden nog ruim 30 minuten om naar onze volgende gate te gaan …. Maar je raadt het al : onze vlucht naar New York was gecancelled wegens het noodweer . Wij dus naar de customer service van United en hier werden we overgeboekt naar een vlucht om 22h00 ( 4u ’s nachts onze tijd ) plaatselijk . Dwz ipv in Washington vertrekken om 16u45 wordt het 22u00 . Wel lastig om op een vliegveld 6 uren door te brengen , maar ja zal niet anders gaan . Als alles goed gaat , landen we in New York om 23u50 ( 6u ’s morgens onze tijd ) en zullen we dus 24 uur wakker zijn . Hopelijk kan Zane hier op het vliegveld wat slapen .
Om 22u10 zijn we eindelijk kunnen vertrekken uit Washington Dulles . We vlogen met een Embraer 170 naar JFK en deze keer was het wel een smooth flight . Wij verwachtten ons aan een 1u30 durende vlucht , maar na 40 minuten ( opstijgen en landen inbegrepen ) waren we al in New York . Bagage ging ook vrij vlot en 40 minuten later waren we al in ons hotel in Manhattan ( Comfort Inn Chelsea ) . We waren zo snel in ons hotel omdat we van vermoeidheid bij de eerste de beste Apu ( zie Simpsons ) zijn ingestapt in zijn ( onofficiële ) taxi . Plaatselijk is het nu 1u00 , zijnde 7u00 Belgische tijd . Dit wil zeggen dat we al 26 uur wakker ( nou ja ) zijn en dus tijd om te crashen in ‘ the city that never sleeps ‘ . Zane heeft al een geluk ( en na lichte dwang ) toch al een paar dutjes gedaan op de luchthaven en de vlucht , dus hopelijk komt dit morgen wel goed .
Tot de volgende …
Sven en company
woensdag 22 juli 2009
Hi there ,
na lang wachten , eindelijk nog eens een bericht . Het is de voorbije weken heel druk geweest ten huize Hendrickx tengevolge van de reisorganisatie , werk , baseball enz...
Momenteel zijn we de laatste puntjes op de i aan het zetten . Al onze hotels , op uitzondering van 1 zijn momenteel geboekt . We kijken er enorm naar uit en ik begin toch wel een beetje zenuwachtig te worden . Daarbij komt ook nog dat ik nu een beetje ziek ben . ( keelontsteking , diarree , .... en nee de dokter heeft gezegd dat het (nog) geen Mexicaanse griep is )
We willen ondertussen ook al de mensen even bedanken die ons aan verschillende reisbrochures en landkaarten hebben geholpen . Thanks people .
Jaja , nog 9 keer slapen en we kunnen richting Big Apple . Hier zouden we een tweedaagse NYC-pass kopen waarmee we 48 uur lang gebruik kunnen maken van de hop on hop off bus en waarmee we toegang hebben tot 50 van de grootste bezienswaardigheden in de city that never sleeps . Bovenaan ons New Yorks verlanglijstje staan het vrijheidsbeeld , central park , empire state building en .... noem maar op . Ik vrees dat 2 dagen wat weinig zal zijn voor New York , maar ja in het westen is ok zoveel te zien . Dat is toch 1 van de moeilijkste dingen hoor , die keuzes maken en we zijn nog niet eens vertrokken . Eens daar zullen er toch ook nog veel knopen moeten doorgehakt worden . Go with the flow zou ik zo zeggen .
We hopen jullie tijdens onze trip zoveel mogelijk op de hoogte te houden via deze weg en als we een degelijke internetverbinding hebben zal dat uiteraard wel lukken .
Later ,
Sven
na lang wachten , eindelijk nog eens een bericht . Het is de voorbije weken heel druk geweest ten huize Hendrickx tengevolge van de reisorganisatie , werk , baseball enz...
Momenteel zijn we de laatste puntjes op de i aan het zetten . Al onze hotels , op uitzondering van 1 zijn momenteel geboekt . We kijken er enorm naar uit en ik begin toch wel een beetje zenuwachtig te worden . Daarbij komt ook nog dat ik nu een beetje ziek ben . ( keelontsteking , diarree , .... en nee de dokter heeft gezegd dat het (nog) geen Mexicaanse griep is )
We willen ondertussen ook al de mensen even bedanken die ons aan verschillende reisbrochures en landkaarten hebben geholpen . Thanks people .
Jaja , nog 9 keer slapen en we kunnen richting Big Apple . Hier zouden we een tweedaagse NYC-pass kopen waarmee we 48 uur lang gebruik kunnen maken van de hop on hop off bus en waarmee we toegang hebben tot 50 van de grootste bezienswaardigheden in de city that never sleeps . Bovenaan ons New Yorks verlanglijstje staan het vrijheidsbeeld , central park , empire state building en .... noem maar op . Ik vrees dat 2 dagen wat weinig zal zijn voor New York , maar ja in het westen is ok zoveel te zien . Dat is toch 1 van de moeilijkste dingen hoor , die keuzes maken en we zijn nog niet eens vertrokken . Eens daar zullen er toch ook nog veel knopen moeten doorgehakt worden . Go with the flow zou ik zo zeggen .
We hopen jullie tijdens onze trip zoveel mogelijk op de hoogte te houden via deze weg en als we een degelijke internetverbinding hebben zal dat uiteraard wel lukken .
Later ,
Sven
zondag 17 mei 2009
Hallo ,
hier zijn we weer . Even melding maken van onze 2 eerste hotels die we geboekt hebben . Van 3 augustus tot 6 augustus hebben we het excalibur ( www.excalibur.com ) hotel geboekt . Dit is helemaal in ridder thema , dus Zane vindt dit uiteraard geweldig . Ook is het gunstig gelegen op de strip . We hebben dit geboekt via www.smartervegas.com , een website die vol staat met discounts voor Las Vegas .
Begin januari hebben we ook al ons hotel geboekt in New York . Het is het comfort Inn Chelsea ( http://www.comfortinn.com/hotel-new_york-new_york-NY329 ) geworden . Go , hotels in New York zijn echt niet normaal duur , maar ja , New York staat nu eenmaal bovenaan op Gwendy's verlanglijstje en ook ik vind New York super . We hebben dit hotel gekozen omdat het van prijs nog het beste meeviel tov al de andere hotels en ook de ligging lijkt ons gunstig . Het hotel ligt zeer centraal in manhattan .
Ook hebben we onze auto geboekt . We hebben via usareisen.de een minivan geboekt bij alamo . Als voorbeeld staat er een chevrolet uplander ( http://www.gm.ca/gm/english/vehicles/chevrolet/uplander/overview ) . Kan ook een andere worden natuurlijk , want er staat bij en dergelijke .
Zo ,
tot de volgende .
Sven
hier zijn we weer . Even melding maken van onze 2 eerste hotels die we geboekt hebben . Van 3 augustus tot 6 augustus hebben we het excalibur ( www.excalibur.com ) hotel geboekt . Dit is helemaal in ridder thema , dus Zane vindt dit uiteraard geweldig . Ook is het gunstig gelegen op de strip . We hebben dit geboekt via www.smartervegas.com , een website die vol staat met discounts voor Las Vegas .
Begin januari hebben we ook al ons hotel geboekt in New York . Het is het comfort Inn Chelsea ( http://www.comfortinn.com/hotel-new_york-new_york-NY329 ) geworden . Go , hotels in New York zijn echt niet normaal duur , maar ja , New York staat nu eenmaal bovenaan op Gwendy's verlanglijstje en ook ik vind New York super . We hebben dit hotel gekozen omdat het van prijs nog het beste meeviel tov al de andere hotels en ook de ligging lijkt ons gunstig . Het hotel ligt zeer centraal in manhattan .
Ook hebben we onze auto geboekt . We hebben via usareisen.de een minivan geboekt bij alamo . Als voorbeeld staat er een chevrolet uplander ( http://www.gm.ca/gm/english/vehicles/chevrolet/uplander/overview ) . Kan ook een andere worden natuurlijk , want er staat bij en dergelijke .
Zo ,
tot de volgende .
Sven
zaterdag 9 mei 2009
Onze 'route'
Zie hier onze 'voorlopige' route :
dag 01 : Brussel - New York
dag 02 : New York
dag 03 : New York
dag 04 : New York - Las Vegas
dag 05 : Las Vegas
dag 06 : Las Vegas
dag 07 : Las Vegas - Grand Canyon
dag 08 : Grand Canyon - Monument Valley
dag 09 : Monument Valley - Page
dag 10 : Page
dag 11 : Page - Bryce Canyon NP
dag 12 : Bryce Canyon NP - Zion NP
dag 13 : Zion NP - Las Vegas
dag 14 : Las Vegas - Death Valley
dag 15 : Death Valley - Lee Vining
dag 16 : Lee Vining - Yosemite NP
dag 17 : Yosemite NP - San Francisco
dag 18 : San Francisco
dag 19 : San Francisco
dag 20 : San Francisco - Morro Bay
dag 21 : Morro Bay - Los Angeles
dag 22 : Los Angeles
dag 23 : Los Angeles
dag 24 : Los Angeles - San Diego
dag 25 : San Diego
dag 26 : San Diego
dag 27 : San Diego - Brussel
Dit is in grote lijnen onze route .
S
dag 01 : Brussel - New York
dag 02 : New York
dag 03 : New York
dag 04 : New York - Las Vegas
dag 05 : Las Vegas
dag 06 : Las Vegas
dag 07 : Las Vegas - Grand Canyon
dag 08 : Grand Canyon - Monument Valley
dag 09 : Monument Valley - Page
dag 10 : Page
dag 11 : Page - Bryce Canyon NP
dag 12 : Bryce Canyon NP - Zion NP
dag 13 : Zion NP - Las Vegas
dag 14 : Las Vegas - Death Valley
dag 15 : Death Valley - Lee Vining
dag 16 : Lee Vining - Yosemite NP
dag 17 : Yosemite NP - San Francisco
dag 18 : San Francisco
dag 19 : San Francisco
dag 20 : San Francisco - Morro Bay
dag 21 : Morro Bay - Los Angeles
dag 22 : Los Angeles
dag 23 : Los Angeles
dag 24 : Los Angeles - San Diego
dag 25 : San Diego
dag 26 : San Diego
dag 27 : San Diego - Brussel
Dit is in grote lijnen onze route .
S
vrijdag 8 mei 2009
Voorbereidingen
Hoi,
Hier even een berichtje van Gwendy.
Sven fungeert zo'n beetje als reisleider. Hij is heel veel bezig met deze reis:bedenkt de te volgen route, boekte de vluchten,boekt de hotels, maakt de to do list, enz..... Hij is er heel erg mee bezig.Ik vind het goed zo. Hij kent er veel meer van dan ik en ik heb er het volste vertrouwen in dat het goed komt. Een jaar geleden met onze trouw was het net andersom. Dan was ik de organisator, planner, uitzoeker, heel erg bezig en had hij er het volste vertrouwen in.
Ik ben zo'n beetje de logistieke ondersteuning. Na het zien van foto's van een kennis die net terug is van de Westkust (dank u Dave), zijn we tot de conclusie gekomen dat we ook een goed fototoestel willen om knappe foto's te maken van de schitterende natuur daar. Ik ben dus vandaag hier en daar al eens wat informatie gaan inwinnen, want shoppen,... da's mijne rayon hé.
Zo zie ben ik ook op mijn manier bezig met de reis.
Vele groetjes en tot schrijfs,
Gwendy
Hier even een berichtje van Gwendy.
Sven fungeert zo'n beetje als reisleider. Hij is heel veel bezig met deze reis:bedenkt de te volgen route, boekte de vluchten,boekt de hotels, maakt de to do list, enz..... Hij is er heel erg mee bezig.Ik vind het goed zo. Hij kent er veel meer van dan ik en ik heb er het volste vertrouwen in dat het goed komt. Een jaar geleden met onze trouw was het net andersom. Dan was ik de organisator, planner, uitzoeker, heel erg bezig en had hij er het volste vertrouwen in.
Ik ben zo'n beetje de logistieke ondersteuning. Na het zien van foto's van een kennis die net terug is van de Westkust (dank u Dave), zijn we tot de conclusie gekomen dat we ook een goed fototoestel willen om knappe foto's te maken van de schitterende natuur daar. Ik ben dus vandaag hier en daar al eens wat informatie gaan inwinnen, want shoppen,... da's mijne rayon hé.
Zo zie ben ik ook op mijn manier bezig met de reis.
Vele groetjes en tot schrijfs,
Gwendy
dinsdag 28 april 2009
Varkensgriep
Ik weet , het is nog ver af , maar ik maak me toch een beetje zorgen over de varkensgriep die momenteel heerst in Mexico . Zoals jullie weten is California niet ver van Mexico en zijn er hier ook al gevallen bekend van varkensgriep . Stel je voor dat we niet mogen vertrekken .
Ach , zo'n vaart zal het hopelijk niet lopen . We zijn immers nog 3 maanden verwijderd van onze vertrekdatum .
Cheers
Ach , zo'n vaart zal het hopelijk niet lopen . We zijn immers nog 3 maanden verwijderd van onze vertrekdatum .
Cheers
maandag 27 april 2009
Hier effe bij wijze van test , een eerste bericht . Wij zijn van plan om Amerika te gaan verkennen en dit van 31/07/2009 tem 26/08/2009 . Voor mij is het de 10de keer dat ik naar Amerika ga , maar voor mijn vrouwtje en voor Zane is het de allereerste echte Amerika-reis . Gwendy is al wel eens in Saint Louis geweest , maar dat was echt sport gerelateerd en ze heeft dus niet echt veel van het land kunnen zien .
De foto hierboven ben ik tijdens mijn laatste Amerika bezoek ( San Diego 1/1/09 tem 7/1/09 )
Zo , we zijn gestart . Weldra zal ik posten over al de voorbereidingen en ook tijdens de reis zelf .
Groet ,
Sven
Abonneren op:
Posts (Atom)
